Пярковічы. Сядзіба Віславухаў. Царква Прасвятой Багародзіцы.

Па захаваных звестках, у палацы было 17 памяшканняў. На першым паверсе пакоя былі абстаўлены прыгожымі і велічнымі прадметамі мэблі з каштоўных парод дрэва. На сценах віселі карціны 18 стагоддзя, рэдкія габелены, на столях - вялізныя люстры.

На другім паверсе палаца размяшчаліся "попельны" і "белы" салоны, якія былі падзелены калонамі. У гэтых памяшканнях былі печы з белай пліткі, мэбля з чырвонага дрэва. Залу таксама ўпрыгожвалі старажытныя карціны.

Белы салон быў абстаўлены мэбляй у стылі Людовіка 14, у ім было некалькі антычных гадзін. Тутака ж была бібліятэка, у якой захоўвалася калекцыя курыльных трубак знамянальных асоб, а таксама захоўваліся каштоўныя рукапісы.

Гісторыя сядзібы Віславухаў у Пярковічах была няпростай. У час Першай сусветнай вайны сядзіба была моцна пашкоджана, але пазней яе ўдалося аднавіць. У савецкія часы была праведзена істотная перапланіроўка будынка і сядзібны дом быў адведзены спачатку пад прытулак для сірот, а пазней у ім арганізавалі інтэрнат санаторнага тыпу.

У першапачатковым выглядзе захаваўся толькі фасад гэтага будынка. Старадаўні корпус будынка мяжуе з тыповымі савецкімі будынкамі інтэрната абапал. Сёння тут знаходзіцца школа-інтэрнат. Таксама захаваўся вельмі прыгожы старажытны парк.

Наадварот сядзібы размяшчалася ўніяцкая царква, пабудаваная ў 1805 годзе, заснавальнікам якой таксама быў Зянон Віславух. Першапачаткова да царквы з маёнтка Віславухаў быў пракладзены падземны ход, пазней яго засыпалі. У крыпце храма пахаваны стваральнікі сядзібы Зянон і Фелікс з жонкамі.

Царква была дзейнай да 1961 года, затым яна пачала разбурацца, у ёй захоўвалі ўгнаенні. Царква яшчэ больш працягвала разбурацца пад уплывам бальшавікоў. Аднак вернікам удалося зберагчы царкоўную маёмасць і абразы. У 1990 годзе, дзякуючы намаганням мясцовай арганізаванай парафіі, на ахвяраванні прыхаджан была праведзена рэстаўрацыя царквы і яе змаглі адкрыць у гэтым жа годзе. Сёння Царква Успення Прасвятой Багародзіцы з'яўляецца дзейнай. Храм мае прыгожую архітэктуру, а ўнутры пабелены вапнай, як у старажытныя часы.