Бялавічы. Сядзiба Цеханавецкіх.

 У Мастоўскім раёне захавлася мураваная Пакроўская царква 19 стагоддзя і парэшткі сядзібы з прыдарожнай капліцай. У часы Вялікага Княства Літоўскага ў 1524 годзе мястэчка належыла спачатку Чартарыйскім. Затым мястэчкам валодаў Грыгорый Хадкевіч, які быў гетманам у Вялікім Княстве. Затым прывілей на мястэчка ад караля атрымаў Васіль Цішковіч.

 Наступнымі гаспадарамі былі Францкевічы і Ляшчынскія. У Ляшчынскага маёнтак выкупіў Леў Сапега. З 1690 года мястэчка належыла Казіміру Яну Сапеге. У 1709 годзе мястэчка набылі Тызенгаўзы. Затым мястэчка перайшло да Людвіга Аскерка.

У 19 стагоддзі новымі гаспадарамі маёнтка становяцца Цеханавецкія. У 1894 годзе сядзібай валодала Ядвіга Цеханавецкая, якая пабудавала крахмальны завод. Затым Белавічы перайшлі ад Цеханавецкіх, якія ня мелі наследнікаў да іх сваякоў Ялавіцкіх, якія значна палепшылі стан гаспадаркі. Асушылі землі і развялі рыбу ў вадаёме. Гаспадарка прыносіла добры прыбытак: прадавалася цэгла і крахмал, працаваў млын. Марыя Ялавіцкая прадала сядзібу Маеўскаму, а апошнім гаспадаром да 1939 года быў Яўген Затурскі.

Сядзіба складала каля 15 гектараў зямлі. Быў сядзібны дом з паркам, сад, брама мураваная, гаспадарчы двор. Сядзібны дом захаваўся да нашага часу.

 Гэта будынак мураваны аднапавярховы. Захавалася большая частка пейзажнага парка, які быў акружаны па перыметру мураванай агароджай з бутавага камяня.

Па фундацыі Ганараты Аскерка была пабудавана каля сядзібы ўніяцкая царква, якая захавалася да нашага часу. Толькі зараз гэта праваслаўная Пакроўская царква.

Каля ўяздной алеі ў парк пабудавана мураваная двухярусная капліца, якая нядаўна была адрамантавана.