Струбніца. Сядзіба Біспінгаў.

У Мастоўскім раёне ў мястэчку Струбніца захаваліся парэшткі сядзібы Біспінгаў. Упершыню ў гістарычных крыніцах мястэчка сустракаецца ў 15 стагоддзі ў часы Вялікага Княства Літоўскага. У гэты час яно належыла Мікалаю Зыгмунтовічу. У 1540 годзе належыць князю Сямёну Глінскаму. Затым становіца маёмасцю каралевы Боны. Каралева выдаткавала сродкі на будаўніцтва першага каталіцкага касцёла.

У 17 стагоддзі мястэчка ўласнасць Камаеўскіх.

Напрыканцы 18 стагоддзя Струбніца стала маёмасцю рода Біспінгаў нямецкага паходжання.

Галоўнай сядзібай Балеслава Біспінга, які займаў пасаду маршалка старадубскага, былі Галоўчыцы ў Ваўкавыскім павеце. Ён сябраваў з князем Аляксандрам Сапегай, які валодаў рэзідэнцыяй у Ружанах. Памёр Баляслаў у 1785 годзе і пахаваны ў склепе ў Дзярэчыне, а ў касцёле ў Ружанах у памяць аб сваім сябры князь Сапега загадаў усталяваць эпітафійную кампазіцыю з іскуственага мрамара. Помнік быў зроблены скульптарам Іосіфам Прукнерам. На саркафаге мемарыяльны надпіс і выява герба, партрэт Баляслава з лаўравым венком, а над ім скульптура анёла з трубой. Затым Струбніца належыць сыну Баляслава Яну Тадэушу (1741 – 1822). За яго сродкі зроблены дэкор у Траецкім касцёле ў суседняй вёсцы Плябанаўцы.

 Яго малодшаму сыну Адаму перайшла Струбніца з сядзібай. Адам меў чын палкоўніка ў арміі Напалеона. На 1846 год ён у сядзібе меў фальварак і 4 вёскі, 2.473 дзесяціны зямлі, 255 сялян мужскога пола. У сядзібе быў бровар, два млыны, дзве карчмы і іншае. Потым гаспадарыў яго сын Каміл.

 На сённяшні дзень захавалася некалькі гаспадарчых пабудоў, вадзяны млын, мураваная брама і парк.