Сухадол. Царква Святой Варвары

Мястэчка Сухадол вядомае з 16 стагоддзя і знаходзіцца ў некалькіх кіламетрах ад мяжы з Польшчай. Спачатку ў часы Вялікага Княства Літоўскага мясцовы маёнтак належыў Станіславу Сухадольскаму і ўваходзіла ў склад Брэсцкага павета Брэсцкага ваяводства. У часы Расійскай імперыі гэта быў Брэсцкі ўезд Гродзенскай губерніі.

У 1869 годзе ў Сухадоле была пабудавана мураваная царква за сродкі мясцовага заможнага селяніна Іуліяна Іванавіча Дубяга, які вярнуўся з заробкаў з Злучаных Штатаў Амерыкі.

Спачатку на тым месцы, дзе пабудавалі храм, знаходзілася мясцовая карчма. І сітуацыя ў мястэчку дайшла да таго, што мясцовыя мужчыны ўвесь свой заробак прапівалі ў гэтай карчме. І аднойчы ўначы мясцовыя жанчыны падпалілі карчму. Прыехаў гаспадар карчмы з суседняга мястэчка і пачаў завозіць новыя будаўнічыя матэрыялы, каб карчму адбудаваць, на што яму мясцовыя жынчыны адказалі, што і гэту карчму яны спаляць, але, на гэты раз разам з гаспадаром. Пасля гэтага карчмар з'ехаў з Сухадола.

На царкву збіралі таксама сродкі і аднавяскоўцы і храм асвяцілі ў гонар Святога Іосіфа. Царква была пабудавана ў гонар выратавання ад тэрарыста імператара Аляксандра ІІ на якога 4 красавіка 1866 года адбыўся замах.

 Царква па архітэктуры вельмі падобна на мураваныя храмы 17 – 18 стагоддзяў. Царква пабудавана з камення і потым атынкавана. Будынак складаецца з асноўных 3 частак: прытвор, асноўны а'ём малітоўнай залы і апсіда. Над прытворам надбудавана двухярусная вежа – званіца. Царква накрыта двухсхільным дахам. У інтэр'еры ёсць хоры з драўлянай разной агароджай. Маецца аднаярусны драўляны іканастас. У савецкія часы царква была зачынена і пасля рамонту асвечана ў 1992 годзе ў гонар Святой Варвары.