Мемарыяльны комплекс"Стэфанава".

Да зімы 1942 года ў Бялыніцкім раёне сфарміравалася партызанская зона. Жыхары вёскі Стэфанава забяспечвалі партызан не толькі ежай і адзеннем, але і самі станавіліся партызанамі або сувязнымі. Пасля чарговай дыверсіі, падчас якой партызаны знішчылі нямецкія ўправы, азвярэлыя эсэсаўцы вырашылі адыграцца на мірных жыхарах вёскі і распачалі жорсткія меры, каб запалохаць вяскоўцаў і прымусіць іх жыць у страху. Пра гэта сведчыць памятная шыльда пры ўваходзе ў мемарыяльны комплекс. У Стэфанаве знаходзіліся 97 чалавек, з якіх 96 былі расстраляныя або жыўцом спаленыя. Гэта былі ў асноўным жанчыны, дзеці і старыя: самаму малодшаму з іх было ўсяго некалькі месяцаў, а самай старэйшай — 70 гадоў. Адзіным, хто змог выратавацца з гэтага жаху, быў Р. М. Гарбачэўскі, якому ўдалося вырвацца, хоць ён і быў цяжка паранены. Але і ён нядоўга пражыў пасля вайны-памёр у 1953 г.

Войскі 2-га Беларускага фронту вызвалілі тэрыторыю Бялыніцкага раёна ад акупантаў 29 чэрвеня 1944 г.

Пасля вайны вёска Стэфанава, як і Хатынь, не адрадзілася. У памяць аб трагедыі тых гадоў, 8 верасня 1968 г.на месцы знішчанай вёскі быў усталяваны помнік ахвярам фашызму. Камяні, размешчаныя побач з помнікам, сімвалізуюць месцы, дзе калісьці стаялі дамы. Самотнае дрэва, якое засталося ад некалі вялікага саду, і гранітны манумент жанчыны з дзіцем на руках, побач з якім знаходзіцца пліта з памятным надпісам, нагадваюць нам пра тое, што такія трагедыі не павінны паўтарацца.