Воўпа. Каталіцкая капліца на могілках

Мястэчка Воўпа ў часы Вялікага Княства Літоўскага лічылася дзяржаўнай вёскай і дваром. Належыла вялікаму князю Казіміру. У 1449 годзе Казімір перадаў двор канцлеру Судзімонтавічу. У 1478 годзе быў заснаваны першы драўляны касцёл, які асвяцілі ў гонар Яна Хрысціцеля. Наступнымі гаспадарамі мястэчка былі магнаты Гальшанскія. У 16 стагоддзі каралева Бона Сфорца загадала стварыць Воўпаўскае стараства, якое ўваходзіла ў склад Ваўкавыскага павета Навагрудскага ваяводства. Канцлер Леў Сапега ў 1624 годзе набыў Воўпу для свайго сына Казіміра Льва Сапегі. У 1643 годзе мястэчка наведаў кароль і вялікі князь Уладзіслаў Ваза.

 Мястэчка перайшло ва ўладанне Юзафа Аляксандра Ябланоўскага ў 18 стагоддзі, калі Караліна Тэрэза з роду Радзівілаў, якая была ўдавой Казіміра Льва Сапегі, перадала Воўпу. Крыху пазней Воўпай валодаў Плятэр Юзаф Вінцэнт. У 1773 годзе быў пабудаваны новы драўляны каталіцкі касцёл на месцы ранейшага. У 17 – 18 стагоддзі ў Воўпе пабудавана драўляная сінагога, якая лічылася адной з самых прыгожых у Рэчы Паспалітай. Храм загінуў у час вайны.

Апошні кароль Рэчы Паспалітай Станіслаў Аўгуст Панятоўскі ў 1792 годзе надаў мястэчку права на самакіраванне Магдэбургскае права. Пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у складзе Расійскай імперыі.

 У 19 стагоддзі на мясцовых могілках была ўзведзена драўляная праваслаўная царква Пятра і Паўла. На могілках захавалася да нашага часу ня толькі драўляная царква, але і мураваная капліца.

 Капліцу пабудавалі ў 1873 годзе з цэглы і бутавага камяня ў стылі класіцызму. Храм знаходзіцца паміж царквой і касцёлам. Помнік мае ў плане васьміграннік. Будынак узведзены на высокім падмурку. Уваход аформлены мураваным ганкам і арачным парталам.