Мінск. Касцёл Дзевы Марыі.

 Касцёл мураваны пабудаваны ў 1700- 1710 гадах у стылі барока: трохнефная шасціслупавая базіліка. У інтэр’еры каля апсіды у бакавых нефах былі размешчаны дзве капліцы: Святой Тройцы  і Святога Феліцыяна, фундатарам апошняй быў шляхціч К.Завіша. Было ў касцёле 12 разных драўляных скульптур апосталаў. Фрэскавыя роспісы ў стылі барока былі зроблены мастаком Казімірам Анташэўскім. Двухвежавы фасад упрыгожаны двумя шматяруснымі вежамі і арыентаваны на плошчу Свабоды. Паміж вежамі знаходзіцца барочны шчыт. На фасадзе ў нішах былі скульптуры святых: Святога Пятра і Святога Паўла на вежах і Божай Маці з дзіцём на франтоне. На вежах касцёла ў тыя часы ўсталяваны чатыры імянныя званы: Казімір, Тадэвуш, Феліцыян і Якаб. Звон Якаб важыў 350 пудоў. Касцёл некалькі разоў перабудоўваўся і рамантаваўся. У савецкія часы ў будынку касцёла размяшчалася  спартовае таварыства “Спартак”.  З права ад касцёла быў узведзены у 1747 годзе будынак езуіцкага калегіўма. У Мінску лепшую адукацыю,  бясплатную адукацыю, давалі менавіта езуіты. У калегіюме працавалі  вядомыя  выкладчыкі, напрыклад, такія як, Адам Крупскі - прафесар філасофіі, Адам Абрамовіч – прапаведнік і палеміст. Пасля далучэння да Расійскай імперыі з 1799 года ў будынку калегіўма знаходзіліся прысутныя месцы, а потым казённая палата, казначэйства і іншыя губернскія ўстановы.