Ратуша ў Менску.

Упамінаецца Мінская ратуша ў пачатку 17 стагоддзя, што стаіць яна на плошчы Высокага рынку, сучасная плошча Свабоды. У ратушы засядаў магістрат, а таксама захоўваліся прынятыя ў горадзе адзінкі меры вагі і аб’ёму. За час свайго існавання будынак некалькі разоў перабудоўваўся. На ратушнай вежы знаходзіўся першы гарадскі гадзіннік. К 19 стагоддзю ратуша мела выгляд будынка ў стылі класіцызму: двухпавярховы мураваны, прамавугольны ў плане, фасад і тарцы аформлены 4-х калоннымі порцікамі іанічнага ордэра. Дэкаратыўнае афармленне дапаўнялася каванымі агароджамі балконаў. У канцы 18 – пачатку 19 стагоддзя ў ратушы знаходзіўся магістрат, гаўптвахта, суд, паліцыя і гарадавы, архіў, а ў 1830-я гады музычная школа. Затым тут таксама працаваў тэатар. А ўжо ў 1857 годзе па загаду цара Мікалая І ратуша была знесена. Пад час археалагічных раскопак у 1978 і 1988 гадоў было ўстаноўлена, што ратуша была узведзена ў асноўным з малафарматнай цэглы-пальчаткі ў тэхніцы мяшанай муроўкі з выкарыстаннем камянёў.

У 2002 – 2003 гадах ратуша была адноўлена. Пад час будаўніцтва былі выкарыстаны старыя чарцяжы і малюнкі. Зараз выкарыстоўваецца пераважна для прыёму ганаровых гасцей. А на 32-метровай вежы з флюгерам усталяваны гадзіннік і герб Мінска. Гадзіннікі на вежы ратушы кожную гадзіну на працягу 19 секунд адбіваюць мелодыю прыпеву “Песні пра Мінск” на музыку кампазітара Ігара Лучанка.