Маларыта. Царква Святога Мікалая

У цэнтры раённага цэнтра Маларыта пабудавана драўляная праваслаўная царква Святога Мікалая. Упершыню Маларыта ўпамінаецца з 16 стагоддзя, як мястэчка Малая Рыта і ўваходзіла ў Брэсцкае стараства.

У 1668 годзе будуецца ўніяцкая царква, якая перайшла да праваслаўных вернікаў у 19 стагоддзі. У 1904 годзе царква была знішчана пажарам.  Адразу пачалося будаўніцтва новага храма за грошы графа Чэчэрына і прыхаджан. Новы храм асвяцілі ў кастрычніку 1908 года. У савецкія гады храм быў зачынены. Пасля распада СССР праведзены рамонт будынка. У час рамонту зроблены роспісы столі і сцен. У інтэр'еры храма знаходзіліся старажытныя ўніяцкія абразы, якія пасля вайны вывезены ў музеі Мінска. Сярод гэтых абразоў вядомыя «Пакрава Божай Маці» 1649 года і «Праабражэнне» 1648 года.

Царква ўзведзена ў псеўда – рускім стылі з элементамі народнага дойлідства. Будынак складаецца з чатырох асноўных частак: прытвор, трапезная, малітоўная зала і апсіда. Галоўны ўваход аформлены ў выглядзе казырка з трохвугольным франтонам на драўляных слупах. Над прытворам узведзена трохярусная вежа – званіца васьмярык на чацвярыку. Званіца завершана высокім шматграным  шатром з цыбулінай.  У 1922 годзе і ў 1926 гадах праходзіў рамонт храма і вежа – званіца была павялічана на адзін ярус.

Трапезная накрыта двухскатным дахам, а асноўны аб'ём малітоўнай залы чатырохскатным дахам. На версе малітоўнай залы знаходзіцца васьмігранны барабан з вялікім купалам – цыбулінай. Апсіда прамавугольная з бакавымі сакрысціямі. Тэрыторыя вакол царквы добраўпарадкавана. Пасаджана шмат кветак і дэкаратыўных раслін.