Пінск. Касцёл Унебаўзяцця Дзевы Марыі, кляштар францысканцаў.

Манастыр размяшчаецца ў самым сэрцы горада. Ён з'яўляецца адным з найбуйнейшых архітэктурных ансамбляў стылю барока ў Беларусі.

Першыя драўляныя будынкі ў гэтым раёне былі заснаваныя ў 1396 годзе. У 1510 годзе на месцы драўлянай царквы быў пабудаваны каменны храм. У 1648 годзе, падчас паўстання б.Хмяльніцкага, Будынкі панеслі значныя пашкоджанні і былі падвергнуты перабудове.

Сцены манастыра з каменя былі ўзведзены паміж 1712 і 1730 гадамі, пры гэтым храм зведаў значныя змены, уключаючы выкарыстанне мура 16 стагоддзя. У 1817 годзе перад царквой была ўзведзена трох'ярусная мураваная званіца, якая была завершана ў пачатку 20 стагоддзя. У 1920-я гады карпусы манастыра былі таксама перабудаваны.

Чатыры ўзаемна перпендыкулярных корпуса манастыра, нароўні з храмам, ўтвараюць шэраг панадворкаў. Фасады пабудоў маюць плоскую паверхню, а рытм ствараюць прамавугольныя вокны. Тарцы будынка ўпрыгожваюць барочныя франтоны складанай формы.

Асноўны будынак кампазіцыі-Касцёл Унебаўзяцця Дзевы Марыі, уяўляе сабой трохнефную двухвежавую базіліку з багатым унутраным афармленнем, уключаючы разьбяныя алтары 18 стагоддзя і фрэскі пачатку 20 стагоддзя. Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі быў асвечаны ў 1730 годзе. Найбольш верагодныя гады яго будаўніцтва 1712-1730.  Магчыма, у гэты ансамбль увайшлі Будынкі больш ранніх гадоў. 

Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі выкананы ў стылі барока, што праяўляецца ў яго вытанчаных фасадах і інтэр'еры. Унутры можна ўбачыць прыгожыя алтарныя кампазіцыі, фрэскі і іншыя элементы дэкору, якія ствараюць атмасферу адзіноты і глыбокай павагі. У храме 7 алтароў (6 драўляных і адзін стуккавы). Стваральнікам вытанчанай драўлянай разьбы лічаць Віленскага майстра Яна Шміта і яго вучняў. Асаблівае месца ў касцёле займае "Пінская Мадонна", напісаная для гэтай святыні ў 1894 годзе. Сцены і скляпенні касцёла ў 1909 годзе аформілі ў стылі мадэрн варшаўскія Мастакі. У храме ёсць стары орган у 28 рэгістраў, які складаецца з 1498 металічных і драўляных труб, выраблены ў 1836 годзе.

Манастыр таксама мае свае унікальныя архітэктурныя рысы, уключаючы ўнутраныя двары і манаскія келлі.

Сёння касцёл і кляштар з'яўляюцца не толькі рэлігійнымі цэнтрамі, але і культурнымі помнікамі. Яны прыцягваюць паломнікаў і турыстаў, а таксама служаць месцам для правядзення розных мерапрыемстваў і святаў. Вакол гэтых будынкаў актыўна вядзецца праца па захаванні і аднаўленні, што падкрэслівае іх важнасць для мясцовай абшчыны і гісторыі рэгіёну.

Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і кляштар францысканцаў у Пінску — гэта не толькі архітэктурныя шэдэўры, але і сімвалы духоўнай спадчыны, якія працягваюць натхняць людзей на працягу стагоддзяў.

Гісторыя.

Гісторыя манастыра пачалася ў 1396 годзе, калі на гэтым месцы манахамі каталіцкага ордэна францысканцаў быў пабудаваны першы драўляны манастыр. З таго часу ён шмат разоў гарэў, адбудоўваўся, зноў гарэў (1618, 1648, 1706), пакуль у 1730 годзе над ракой Пінай не ўзнёсся звыклы двухвежавы сілуэт Пінскага кафедральнага касцёла Унебаўшэсця Найсвяцейшай Панны Марыі, і крыху пазней каменныя карпусы манастыра. У 1817 годзе ўзведзена асобна стаячая трох'ярусная каменная званіца (архітэктар К. Каменскі), у пачатку XX стагоддзя да яе дабудаваны чацвёрты ярус і масіўны купал. Францысканскі манастыр, пры якім былі парафіяльная школа і калегіум, быў зачынены ў 1863 годзе разам з вялікай колькасцю іншых каталіцкіх манастыроў на тэрыторыі сучаснай Беларусі. Пры савецкай уладзе храм не закрываўся. У 1991 годзе, пасля аднаўлення Пінскай дыяцэзіі, храм Унебаўзяцця Дзевы Марыі набыў статус кафедральнага.

Архітэктура.

Касцёл Унебаўзяцця Багародзіцы - помнік архітэктуры барока, трохнефная двухвежавая базіліка. Увесь комплекс будынкаў былога кляштара францысканцаў займае квартал паміж ракой Пінай і галоўнай вуліцай горада, уяўляючы сабой адну з галоўных славутасцяў Пінска. Інтэр'ер багата ўпрыгожаны драўлянай пазалочанай разьбой – каля сотні скульптур і іншых разьбяных элементаў, выкананых майстрам Янам Шмітам.

Першапачаткова касцёл быў сціплым белым. У пачатку XX стагоддзі яго распісалі. Увагу прыцягваюць фрэскі. З левага боку - сцэна Раства. Незвычайны сюжэт - інтэрпрэтацыя мастака: пакланіцца нованароджанаму Езусу прыйшлі не толькі вешчуны, але і мясцовыя пінчукі ў касцюмах таго часу. З правага боку фрэска - зняцце Ісуса Хрыста з крыжа. Асабліва ўшаноўваюць «Пінскую Мадонну», або «Мадонну з челкой». Такі падарунак гораду пакінуў вядомы мастак Альфрэд Ромер. А пазіравала мясцовая дзяўчына-юдэйка.

Старадаўні арган 1836 года - адзін з галоўных герояў касцёла. Другі па велічыні ў Беларусі. Паўтары тысячы труб, 28 рэгістраў. На сваім вяку пабачыў нямала, перажыў рэстаўрацыі. Цяпер у выдатнай форме і голасе. Збірае поўныя залы і захопленыя апладысменты. Калі гучыць Бах і Чайкоўскі, унутры мяняюцца наладкі. Неверагодны зарад. Даведацца аб канцэртах можна на сайце касцёла. У праграме нямала вядомых музыкантаў з розных краін.