Барысаў. Земляныя батарэі 1812 года

Многія лічаць гэтыя ўмацаванні французкімі, або, што яны пабудаваны ў час вайны з Напалеонам. Але, насамрэч, асноўныя будаўнічыя работы пачаліся яшчэ напярэдадні вайны 1812 года.

Умацаванні на батарэях ствараліся толькі земляныя, так званага палявога тыпу, а мураваныя не прадугледжваліся. Батарэі былі разлічанына  на гарнізон да 20 тысяч чалавек. Два квадратныя рэдуты размяшчаліся па флангам, якія злучаў рэтраншэмент з бастыёнам у цэнтры і двумя паўбастыёнамі. Перад заднім фронтам быў яшчэ адзін бастыён і глядзеў на мост праз раку Бярэзіна. Бо галоўная задача ўмацаванняў была – гэта кантроль над пераправай праз раку. Перад самай вайной быў пабудаваны шасцісот мятровы мост. Частка маста была пад'ёмнай, што было неабходна для праходу судоў. Тагачасны мост быў на тым самым месцы, дзе зараз пешаходны мост. Перад самай вайной працы па ўмацаванням былі блізкі да завяршэння, але сталага гарнізона яшчэ не было. Камандзірам на ўмацаваннях быў палкоўнік Аляксандр Грэсер у якога мелася 400 салдат у падпарадкаванні. У ліпені 1812 года Грэсер, каб пазбегнуць акружэння загадаў патапіць у рацэ гарматы і спаліць мост, а сам з гарнізонам адыйшоў у горад Магілёў.

Калі прыйшлі французы, то мост аднавілі. Далешыя ваенныя дзеянні не прынеслі істотных разрушэнняў на батарэях. Пасля вайны яны былі канчаткова дабудаваны.

У савецкія часы ў пачатку 20 стагоддзя частка ўмацаванняў была зрыта і на іх месцы пабудавалі бальніцу. У пасляваенны час быў створаны мемарыял і ўсталяванна памятная стэла. Ад ракі Бярэзіна да батарэй у гару вядзе зручная жалезабетонная лесвіца.