Юравічы. Стаянка першабытнага чалавека.

У пачатку 20 стагоддзя вясковыя дзеці пачалі прыносіць у школу велізарныя косці, не падобныя на рэшткі дзікіх і хатніх жывёл. Гэтыя знаходкі зацікавілі дырэктара навучальнай установы Юльяна Попеля, і ён вырашыў арганізаваць першыя раскопкі ў ваколіцах Юравічаў. Пасля выяўлення костак маманта, мясцовасцю зацікавіліся спецыялісты Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, якія накіравалі ў Юравічы навуковую экспедыцыю. Вынікі іх працы былі дзіўнымі: косткі, біўні, зубы мамантаў, астанкі іншых дзікіх жывёл, уключаючы вымерлага шарсцістага насарога, прылады працы з крэмнія, рэшткі старажытных жылля і падмуркаў з костак жывёл, а таксама выкладзеныя камянямі рэшткі вогнішчаў.

Узрост выяўленай стаянкі складае больш за 26 тысяч гадоў, што адносіцца да позняга палеаліту. Навукоўцы сцвярджаюць, што старажытнае паселішча існавала на гэтым месцы некалькі тысячагоддзяў, пакуль у гэтую частку Еўропы не прыйшоў ледавік. Са змяненнем клімату людзям давялося рухацца на поўдзень, каб выжыць. Калі ледавік адступіў, людзі вярнуліся ў гэтыя землі, паколькі мясцовасць была ўрадлівай: Рэкі поўныя рыбы, лясы мелі шмат жыўнасцю, а з прыроднай ўзвышша было зручна абараняцца і сачыць за статкамі.

Доўгія гады на месцы стаянкі вяліся навуковыя працы. Амаль праз 100 гадоў пасля першых знаходак, у 2021 годзе, на тэрыторыі старажытнага паселішча адкрыўся ўнікальны музей пад адкрытым небам. Экспазіцыя музея ўключае назіральную пляцоўку з маляўнічым выглядам на наваколлі Юравічаў, скульптуру краманьёнца і постаць маманта ў поўны рост, валуны з копіямі пячорных малюнкаў, выяўленых на еўрапейскай тэрыторыі, і экспазіцыйны павільён з панарамай, якая адлюстроўвае жыццё першабытных людзей. У экспазіцыі прадстаўлены прылады працы, бытавыя прадметы і косці старажытных жывёл.