Слаўгарад. Замкавая гара і наваколлі.

Самае вядомае і прыгожае месца ў Слаўгарадзе - гэта Замкавая гара. Менавіта тут быў утвораны старажытны горад. У 12 стагоддзі на гары быў пабудаваны замак з крапаснымі сценамі, вежамі, варотамі і мастамі, з-за якога гара ў наступстве і атрымала сваю назву. У 18 стагоддзі гэтыя землі былі падораны Кацярынай 2 князю Галіцыну. Пры яго кіраванні замак страціў свае абарончыя функцыі і пачаў актыўна перабудоўвацца. Пасля рэвалюцыі замак здрахлеў і апошнія яго сляды зніклі ў 1938 годзе. Цяпер тут знаходзіцца сучасная паркавая зона.

Перад уваходам у парк на сябе зважаюць незвычайныя шахматныя постаці, выкананыя ў рост чалавека. Сімпатычны масток так і запрашае ў парк, а ад яго разыходзяцца дзве дарожкі. Калі звярнуць направа, то амаль адразу ж бачны вялізны камень, а побач фігура вясёлага чалавека. На камені вельмі коратка і даступна дадзена асноўная інфармацыя аб Слаўгарадзе і аб тым, як на працягу многіх гадоў мянялася назва горада. Тэрыторыя парка вельмі акуратная і цяністая. За каменем устаноўлена металічная карэта з сядзеннямі і месцам для рамізніка, дзе можна адпачыць і сфатаграфавацца. У гэтай жа частцы парка размешчана крэсла з каронай імператрыцы, як напамін пра тое, што яна калісьці наведвала гэтыя мясціны. Асаблівую ўвагу прыцягвае высокая адзінока стаячая ліпа, якая прыкметна пацярпела ад агню і варварства людзей, але па-ранейшаму жывая. Тутака ж побач лава - месца для пацалункаў. Вельмі незвычайна! Але самае ўражальнае на Замкавай гары - гэта цудоўныя віды і краявіды. Вельмі прыгожа з вышыні выглядае пойма ракі. Абрыў абгароджаны стыльным драўляным плотам. Прыгажосць тут проста неапісальная!

Яшчэ адна славутасць горада - гэта царква Нараджэння Прасвятой Багародзіцы. Храм быў пабудаваны пры садзейнічанні князя Галіцына ў 18 стагоддзі. Найпрыгажэйшы, высокі храм з васьмігранным купалам пабудаваны знакамітымі архітэктарамі Масквы і мае рысы класіцызму. Інтэр'ер храма ўпрыгожаны цудоўнымі фрэскамі з сюжэтаў Новага і Старога запавету. Найлепшыя мастакі Масквы, у тым ліку і знакамітыя мастакі школы Уладзіміра Баравікоўскага, займаліся яго роспісам. Гэта адзіны храм Беларусі, дзе захаваўся роспіс вялікіх мастакоў Масквы. У гады пасля рэвалюцыі, і асабліва пасля Айчыннай вайны, касцёл моцна пацярпеў. Але выдатны роспіс, нягледзячы ні на што, захавалася. Побач з царквой стаіць двух'ярусная званіца з невялікай вежкай.

Не пакіне нікога абыякавым і назіральная пляцоўка на найпрыгажэйшую раку Сож. Тут устаноўлены знак з вялікім якарам на вяршыні. Знак гэты сведчыць аб тым, што тут здаўна было добра развіта суднаходства. Па рацэ Сож акрамя параходаў хадзіў і непаравы транспарт: баркі, лодкі, берліны. Ад велічнасці і прыгажосці панарамы захоплівае дух. Унізе да Сожа вядзе лесвіца з вялікай колькасцю прыступак. Цяпер там пляж. Плынь у рацэ даволі хуткая, вада празрыстая і чыстая.

Ёсць у горадзе і іншыя месцы для наведвання. Прама ад храма ідзе алея памяці, якая вядзе нас да пастаментаў з назвамі вёсак, якія пацярпелі ад радыяцыі падчас аварыі ў Чарнобылі. Тут, нягледзячы на прыгожую прыроду і дагледжанасць, ахапляе сум і трывога. Захавалася і аднапавярховы будынак паштовай станцыі, пабудаванай у 19 стагоддзі. У гэты ж час у Прапойску існаваў і керамічны завод па вырабе рэдкай керамічнай пліткі. Рэшткі яе і дагэтуль знаходзяць жыхары горада.

Вось які ён сучасны Слаўгарад... Невялікі, але вельмі велічны сваёй натуральнай прыгажосцю і незвычайнымі краявідамі. Ціхі, спакойны, просты, без асаблівых упрыгожванняў і глянцу Слаўгарад выклікае ў душы супакаенне, захапленне і жаданне вярнуцца сюды зноў!