Вуйвічы. Царква святога Іллі.

Царква святога Іллі ў Вуйвічах з'яўляецца яркім прыкладам спалучэння традыцый мясцовай школы дойлідства 18 стагоддзя і архітэктуры першай паловы 20 стагоддзя (Мадэрн). Асаблівую выразнасць ёй надае шматпланавая аб'ёмная кампазіцыя, якая фарміруецца асноўным аб'ёмам, званіцай, апсідай і бакавымі прыдзеламі.

Першапачаткова царква была трохсрубнай і складалася з прамавугольнага бабінца, квадратнага цэнтральнага зруба і гранёнага алтарнага зруба. Цэнтральны зруб вылучаўся шатровым дахам з галоўкай на глухім барабане, а бабінец меў двухсхільны дах, а алтарны зруб — вальмавы.

У 1937 годзе царква была часткова перабудавана, у выніку чаго над цэнтральным зрубам быў усталяваны нізкі васьмярыковы верх на ветразях з шатровым дахам, А да бакавых сцен былі прысечаны гранёныя прыбудовы. Бабінец быў завершаны трох'яруснай званіцай, што надавала кампазіцыі храма асіметрычны выгляд.

Архітэктурныя дэталі, такія як прамавугольныя вокны, упрыгожаныя ліштвамі, і масіўная трох'ярусная званіца са сферычным завяршэннем і галоўкай, дадаюць выразнасці гэтаму храму. Трэці ярус званіцы расчлянёны карнізам на дзве часткі, што падкрэслівае яе вертыкальнасць.

Унутры царквы вылучаецца двух'ярусны цэнтральны аб'ём, які злучаецца з іншымі памяшканнямі праз шырокія праёмы, а ва ўсходняй частцы званіцы размешчаны хоры, якія злучаюцца з цэнтральным зрубам.

Храм заставаўся дзеючым нават у савецкія часы, што сведчыць аб яго значнасці для мясцовай супольнасці і захаванні традыцый.

Царква Св. Іллі ў Вуйвічах — гэта не проста архітэктурны помнік, але і важная частка культурнай спадчыны Беларусі, якая адлюстроўвае багатую гісторыю і духоўныя традыцыі рэгіёна.