Пінск. Свята-Варварынскі кафедральны сабор.

Гісторыя гэтага сабора, які славіцца сваімі барочнымі рысамі, пачынаецца яшчэ ў 18 стагоддзі ў часы Вялікага Літоўскага княства, калі пад кіраўніцтвам гетмана Вішнявецкага ў 1712 годзе ў пінскім прадмесці Каралін пабудавалі драўляны касцёл Міхаіла Арханёла. У гэтым храме пачалі праводзіць свае службы святары бернардынцы, якія заснавалі тут кляштар.

У 1786 годзе драўляная царква была заменена каменнай (будаўніцтва праводзілася на сродкі, выдадзеныя гараднічым). Ён уяўляў сабой невялікі аднанефны бяскупальны храм з вялікай паўкруглай алтарнай апсідай, і быў таксама прысвечаны Архангелу Міхаілу.

Архітэктурны стыль храма шмат што запазычаў з барока. Крыху пазней пабудавалі званіцу, пакрытую чарапічным дахам, дабудавалі прылеглае памяшканне, а таксама сакрыстыю. Пасля паўстання 1830—1831 гадоў кляштар бернардынцаў быў зачынены.

У 1830-я гады адбылася рэканструкцыя касцёла пад праваслаўную Свята-Варварынскую царкву. Пры гэтым быў занесены шэраг архітэктурных змен: высокі кроквенны дах быў заменены на больш спусцістую; у цэнтры канька быў узведзены фальшывы барабан з цыбульнай главой. Пры гэтым быў захаваны познебарочны фігурны атыкавы франтон.

У перыяд знаходжання Заходняй Беларусі пад уладай Польшчы храм працягваў дзейнічаць як праваслаўны. У сярэдзіне XX стагоддзя інтэр'ер дадзенага храма быў абноўлены: у прыватнасці, быў усталяваны новы іканастас, а таксама быў выкананы роспіс алтарнай часткі. Доўгі час дадзеная царква, празваная ў народзе "намаленай", заставалася адзіным праваслаўным храмам горада Пінска. У рамках падрыхтоўкі да круглай даты - да 180-годдзя з дня асвячэння храма - у ім некалькі гадоў вяліся рамонтна-рэстаўрацыйныя работы: быў зроблены капітальны рамонт унутры храма, былі заменены падлога і ацяпленне, а таксама быў устаноўлены новы іканастас, ажыццёўлены рамонт фасада.

У саборы знаходзяцца наступныя выявы: абраз XV стагоддзя Маці Божая Адзігітрыя «Ерусалімская», «Пакроў» (1732), «Маці Божая Замілаванне» (1751), «Тры свяціцелі» (1765), «Спас Пантакратар» («Хрыстос Уседзяржыцель») ( 1776), "Мікалай Цудатворац" і "Троіца Старазапаветная" (XVIII стагоддзе), вобраз-фератрон "Уваход у Іерусалім" і "Уваскрэсенне Лазара" (сярэдзіна XVIII стагоддзя), "Жыццё святых Кацярыны і Ганны" (XIX стагоддзе), а таксама на алтарнай сцяне прысутнічае фрэскавы роспіс XIX стагоддзя — «Маці Божая».

Храмавай іконай з'яўляецца выява Святой велікамучаніцы Барбары з часцінкамі мошчаў.