Нагорнае. Крыжаўзвіжанскі касцёл.

Крыжаўзвіжанскі касцёл размяшчаецца на старых каталіцкіх могілках, на якіх ацалелі пахаванні прадстаўнікоў роду Дыбоўскіх.

Яго гісторыя пачынаецца ў 1835 годзе, калі на могілках вёскі Пласкавічы (цяпер Нагорнае) была пабудавана каталіцкая капліца Святога Антонія. У 1924 годзе капліца была рэканструявана і пашырана, ператварыўшыся ў драўляны храм. 

Урачыстае асвячэнне драўлянага касцёла, створанага на аснове капліцы, адбылося 14 верасня 1925 года. Аднак у сярэдзіне ХХ стагоддзя будынак згарэў.

Ужо ў 1931 годзе біскуп Букраб асвяціў камень для будаўніцтва новага касцёла. У той перыяд Нагорнае знаходзілася ў складзе міжваеннай Польшчы. Кіраваў будаўніцтвам цаглянага касцёла сам святар. Храм быў узведзены ў 1936 годзе.

Архітэктура касцёла выканана ў стылі беларускай неаготыкі пачатку XX стагоддзя. Гэта аднанефны аднавежавы храм з квадратнай апсідай і бакавымі рызніцамі. Высокі цокаль упрыгожаны цаглянай цягай, а асноўны аб'ём накрыты двухсхільным дахам з двух'яруснай вежай на галоўным фасадзе (на жаль, шацёр вежы не захаваўся). Фасады будынка рытмічна падзелены арачнымі аконнымі праёмамі і пілонамі, а вуглы аб'ёмаў упрыгожаны чатырохграннымі пінаглямі. У інтэр'еры неф перакрыты цыліндрычнымі скляпеннямі, а сцены дэкарыраваны пілястрамі. 

У 1947 годзе касцёл быў канфіскаваны камуністычнымі ўладамі і выкарыстоўваўся як свіран. Толькі ў 1990 годзе будынак вярнулі каталіцкай суполцы. Пасля рэстаўрацыі, якая завяршылася ў 1994 годзе, храм быў паўторна асвечаны ў 1997 годзе.

Крыжаўзвіжанскі касцёл уключаны ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь III катэгорыі. Гэта не толькі рэлігійны цэнтр, але і важны архітэктурны помнік, які захоўвае дух гісторыі і традыцыі беларускай неаготыкі.