Крывошын. Храм Пакрова Прасвятой Багародзіцы

Гісторыя вёскі Крывошын цесна звязана з лёсамі шляхетных родаў і гістарычнымі падзеямі, якія адбіліся на яе архітэктуры і духоўнага жыцця. Першая згадка пра вёску сустракаецца ў метрыцы Вялікага Княства Літоўскага ў 1481 годзе, калі яна належала Івану Ільінічу, які атрымаў яе як пасаг ад жонкі. Яна атрымала ў спадчыну маёнтак ад свайго першага мужа Юрыя Гайцэвіча. Перадача правоў уласнасці была распаўсюджанай практыкай таго часу. Апошні прадстаўнік роду, Юрый Ільініч, не пакінуўшы спадчыннікаў, перадаў свае ўладанні стрыечнаму брату Мікалаю Хрыстафору Радзівілу.

У 1584 годзе Міхал Казімір Радзівіл перадаў свой маёнтак Рэпіхаў Нясвіжскаму калегіуму езуітаў, што прывяло да будаўніцтва невялікага драўлянага касцёла ў 1670 годзе. Пазней, у 1740 годзе, яго замянілі на барочную трохнефавую базіліку.

Лёс Крывошынскага касцёла змяніўся пасля паўстання 1863-1864 гадоў. У выніку палітыкі русіфікацыі і падаўлення каталіцызму касцёл быў адабраны ў каталіцкай царквы. У 1866 годзе ён быў пераасвячоны ў праваслаўную Пакроўскую царкву. Настаяцелем храма стаў айцец Аляксандр Бараноўскі, выхаванец Мінскай духоўнай семінарыі, які служыў у Крывошыне больш за 60 гадоў.

У 1884-1885 гадах храм быў значна перабудаваны, што кардынальна змяніла яго знешні выгляд, надаўшы яму рысы рускага царкоўнага дойлідства ў стылі эклектыкі. Гэта змяненне стылю падкрэслівала новы статус храма і адлюстроўвала імкненне ўладаў зацвердзіць праваслаўную веру ў рэгіёне.

Сёння царква працягвае функцыянаваць. Храм прыцягвае не толькі мясцовых жыхароў, але і турыстаў, якія цікавяцца гісторыяй і культурай Беларусі. У храме праводзяцца рэгулярныя набажэнствы, а таксама розныя царкоўныя святы і мерапрыемствы. Храм Пакрова Прасвятой Багародзіцы ў вёсцы Крывошын з'яўляецца не толькі рэлігійным аб'ектам, але і важнай часткай культурнай спадчыны Беларусі. Яго гісторыя і архітэктура робяць яго значным месцам для вывучэння і наведвання.