Верхняе. Царква Праабражэння Гасподняга.

Старажытны драўляны храм Праабражэння Гасподняга ў Верхнім мае сваю гісторыю, дакументальна вядомую з 1767 года. У 1840 годзе, у сувязі са старым станам, была зачынена Царква Святога Мікалая ў вёсцы Мосар. Званы з гэтай святыні былі перанесены ва ўніяцкі храм вёскі Верхняе, а таксама была дастаўлена галоўная рэліквія — абраз Святога Мікалая Цудатворца. У 1855 годзе храм быў істотна адрэстаўраваны на сродкі мясцовага памешчыка Снітко, што дазволіла яму працягнуць служэнне.

Царква ўяўляе сабой узор народнага архітэктурнага майстэрства. Храм складаецца з трох асноўных частак, якія фарміруюць яго аб'ёмна-прасторавую структуру: прамавугольныя бабінец, асноўная малітоўная зала і апсіда. Канструкцыя зрубаў завяршаецца двухсхільнымі дахамі, а над апсідай дах мае вальмавую структуру.

У 1961 годзе храм Спаса Праабражэння быў зачынены і ператвораны ў склад, што прывяло да яго запусцення. Толькі ў 1989 годзе, пасля доўгіх гадоў забыцця, царква была вернута вернікам і ў ёй аднавіліся Набажэнствы, што стала важнай падзеяй для мясцовай абшчыны.

У 2003 годзе ў храме былі праведзены рамонтна-аднаўленчыя работы, што дазволіла захаваць яго архітэктурную спадчыну і працягнуць традыцыі духоўнага жыцця.

Сёння Храм Спаса Праабражэння Гасподняга з'яўляецца аб'ектам гісторыка-культурнай спадчыны 3 катэгорыі. Ён працягвае служыць месцам малітвы і духоўных зносін, захоўваючы памяць аб сваёй багатай гісторыі і значэнні для жыхароў вёскі Верхняе.