Ваўкалата. Касцёл Святога Яна Хрысціцеля.

Узвядзенне храма датуецца 1884-1891 гадамі, а каменная капліца, якая стаіць асобна, з'явілася яшчэ раней – у 1871 годзе. Гэты каталіцкі сабор, архітэктурны помнік сярэдзіны XIX стагоддзя, дэманструе рысы псеўдабарока.

Прамавугольны будынак без вежаў, але з круглай апсідай, двума сакрысціямі і бабінцам. Будынак мае крыжападобную форму ў плане. Тэрыторыя касцёла акружана атынкаванай агароджай з двух'яруснай званіцай (злева) і арачнымі варотамі ў цэнтры.

Знешні выгляд комплексу дзівіць аздабленнем сцен натуральным каменем. Натуральная тэкстура каменя не схаваная пад тынкоўкай, а сама служыць упрыгожваннем. Раствор мура дапоўнены мазаічнымі ўстаўкамі з дробных парод, якія ствараюць ўзоры.

Чырвоны двухсхільны дах гармануе з элементамі дэкору з чырвонай цэглы: уваходнымі варотамі і верхняй часткай вежы-капліцы. Фасады ўпрыгожаны высокімі вокнамі, якія нагадваюць вокны храмаў эпохі Паўночнага Адраджэння. Куты і прастора паміж вокнамі вылучаныя кантраснымі лініямі, якія надаюць будынку вытанчаную графічнасць, дапоўненую вітражамі і каванымі элементамі.

Ўнутранае ўбранне адпавядае традыцыйным канонам планіроўкі і дэкору, прынятым для каталіцкіх набажэнстваў. Разьбяныя пазалочаныя ўпрыгажэнні, скульптуры, пяць драўляных алтароў і орган ствараюць асаблівую атмасферу. На сценах і алтарах размешчаны па-майстэрску напісаныя абразы святых. У адным з алтароў знаходзіцца рэдкая ікона "Божая Маці з немаўлём" (1667 год) у срэбным акладзе. Ўнутранае ўбранне храма багата, але вырабляе ўражанне элегантнасці і вытанчанасці.

Гэты храм заўсёды быў дзеючым. Нават эпоха ваяўнічага атэізму не змагла перапыніць яго функцыянаванне. Адданасць вернікаў і высокі аўтарытэт духавенства заўсёды засцерагалі касцёл.

Касцёл Святога Яна Хрысціцеля - сапраўднае ўпрыгожванне краю, якое трэба ўбачыць, каб ацаніць яго непаўторную прыгажосць.