Глыбокае. Беразвецкі манастыр базыльянаў.

Беразвечча, цяпер раён горада Глыбокае, калісьці было асобным прадмесцем, раскінуўся ля возера Вялікае. Гэта месца, дзе перапляліся духоўнасць, гісторыя і трагедыя, звязана з Березвечским кляштарам базыльян, лёс якога поўная узлётаў і падзенняў.

У XVII стагоддзі Іосіф Корсак перадаў Беразвечча ўніятам, што паслужыла падставай для манастыра. У перыяд з 1756 па 1763 гады быў узведзены каменны комплекс па праекце Віленскага архітэктара Іагана Глаўбіца. Комплекс уключаў у сябе царкву і манастырскія будынкі, акружаныя агароджай.

Гісторыя манастыра багатая падзеямі. У 1839 годзе ён перайшоў ад уніятаў да праваслаўных, а ў 1901 годзе стаў жаночым манастыром. Пасля 1919 года царква стала каталіцкай, а Будынкі манастыра выкарыстоўваліся для размяшчэння польскіх войскаў, паколькі паблізу праходзіла савецка-польская мяжа. На жаль, касцёл быў разбураны ў 1970-х гадах.

З 1939 года Беразвечча стала месцам зняволення для палітычных зняволеных, а ў 1941 годзе тут быў створаны лагер Шталаг №351, дзе загінула каля 27 тысяч савецкіх і італьянскіх ваеннапалонных. Целы загінулых скідалі ў возера Вялікае, якое дагэтуль захоўвае памяць аб трагедыі. Мясцовыя жыхары пазбягаюць купацца ў возеры ў памяць аб ахвярах.

Нягледзячы на разбурэнне касцёла, манастырскія будынкі захаваліся да нашых дзён. У цяперашні час у іх размяшчаецца папраўчая калонія.

Ва ўрочышчы Барок усталяваны помнік-абеліск, які ўвекавечвае памяць загінулых ваеннапалонных.