Парэчча. Будынак цукровага завода.

Другая палова 19 стагоддзя была часам імклівага развіцця прамысловасці ў Расійскай імперыі. У гэты час цукровыя заводы пачалі актыўна адкрывацца ў розных частках краіны, што было звязана з нарошчваннем вытворчасці бураковага цукру, які стаў важнай часткай эканомікі. Парэчча не стала выключэннем і атрымала сваю долю гэтага прамысловага буму.

Завод у Парэччы стаў лепшым сярод буракасахарных заводаў Мінскай губерні: тут выпрацоўвалася цукру ў чатыры разы больш, чым на пяці заводах губерні. Ён з'яўляўся паравым і быў абсталяваны найбольш дасканалым абсталяваннем таго часу.

У 1879 годзе завод згарэў і больш не аднаўляў сваёй дзейнасці. У 1889 годзе будынак быў прыстасаваны пад броварны завод з паравым рухавіком і дзесяццю рабочымі. Завод з'яўляўся адзіным у Мінскай губерні па вытворчасці вычышчанага спірту.

Будынак завода выкананы ў характэрным для свайго часу стылі, які спалучае ў сабе элементы прамысловай архітэктуры таго перыяду. Яно пабудавана з мясцовай цэглы і ўключае ў сябе элементы неакласіцызму, што адлюстроўвае высокі ўзровень майстэрства будаўнікоў. Завод складаецца з некалькіх памяшканняў, уключаючы вытворчыя, складскія і адміністрацыйныя, што падкрэслівае яго шматфункцыянальнасць.

Цукровы завод стаў важным элементам эканомікі Парэчча і наваколля, забяспечваючы працоўныя месцы і спрыяючы развіццю сумежных галін, такіх як сельская гаспадарка і транспарт. Мясцовыя фермеры пачалі актыўна вырошчваць цукровыя буракі, што прывяло да паляпшэння ўмоў жыцця ў рэгіёне.

Вялікі трохпавярховы будынак былога цукровага завода дайшоў да нашых дзён. Яно з'яўляецца гістарычным помнікам, які прыцягвае ўвагу турыстаў і даследчыкаў. Зараз у гэтым будынку размяшчаецца ААТ»Парэцкі крухмальны завод". На пад'ездзе да заводу знаходзіцца выдатны парк, які быў закладзены сынам Аляксандра Скірмунта малодшага — Раманам Скірмунтам. Тут і па гэты дзень растуць некалькі незвычайных дрэў, да прыкладу, цюльпанавай дрэва.

Будынак цукровага завода ў Парэччы — гэта не толькі сведчанне эканамічнага росквіту 19 стагоддзя, але і важная частка культурнай і гістарычнай спадчыны Брэсцкай вобласці. Яно працягвае натхняць мясцовых жыхароў і турыстаў сваёй веліччу і гісторыяй, якая нагадвае пра значнасць прамысловага мінулага рэгіёну.