Лукавец. Руіны сядзібы і рэшткі парку Бароўскіх.

Сядзіба Бароўскіх уключае капліцу, свіран і гаспадарчыя пабудовы. Асноўны дом не захаваўся, але засталіся руіны свірна, частка агароджы. У адным з куткоў агароджы ацалела з тых часоў цікавая вежка-капліца. Былыя кароўнікі, хоць і перабудаваныя, дагэтуль выкарыстоўваюцца па прызначэнні.

Сядзіба пачала фарміравацца ў 1820-х гадах у стылі класіцызму дзякуючы Брыгіце Шумскай, чые ініцыялы дагэтуль бачныя на некаторых будынках. Пазней яна перадала сядзібу Аляксандру Бароўскаму, а затым — Івану Бароўскаму, апошняму ўладальніку.

У 1905 годзе сядзіба моцна пацярпела ад пажару. Бароўскія аднавілі яе, замяніўшы драўляныя будынкі на каменныя, але захаваўшы агульную планіроўку.

Тэрыторыя сядзібна-паркавага комплексу займала каля 18 га, уключаючы тэрасы і парк плошчай 2 га.галоўны дом быў аднапавярховым, з верандамі і падваламі, але згарэў у 1942 годзе.

Сёння Сядзіба працягвае разбурацца, нягледзячы на статус прыроднага помніка. Захаваліся фрагменты дарогі, агароджы і вежкі-капліцы.

Сядзіба Бароўскіх, прасякнутая атмасферай традыцыйнага беларускага сельскага ўкладу, прыцягвае падарожнікаў, дазваляючы ім акунуцца ў гісторыю архітэктуры Беларусі пачатку 19 стагоддзя і атрымаць асалоду ад гістарычнай спадчыны.

Сёння наведванне вёскі Лукавец стала часткай мноства турыстычных маршрутаў, арыентаваных не толькі на класічны адпачынак у Беларусі, але і на такія напрамкі, як «Экатурызм у Беларусі», «выхадныя ў Беларусі», «Актыўны вольны час у Беларусі» і іншыя праграмы, звязаныя з турызмам і адпачынкам у рэгіёне.

Хоць сядзіба амаль разбураная, тут вельмі атмасферна. Цікавая часцінка гісторыі! Сюды лепш ехаць вясной ці восенню, каб не было густых зараснікаў травы.