Ліпнішкі. Сядзіба Вольскіх

Мястэчка Ліпнішкі першапачаткова было ўласнасцю вялікіх князёў літоўскіх і вядома з 15 стагоддзя. З 16 стагоддзя Ліпнішкі належалі магнатам Гаштольдам, затым Пацам і Сапегам. У 17 стагоддзі горад атрымаў Магдэбургскае права ад караля Рэчы Паспалітай Уладзіслава Вазы. Пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Ліпнішкі ўвайшлі ў склад Расійскай імперыі, і імператрыца Кацярына II перадала Ліпнішкі князю а.Безбародку. А той, у сваю чаргу, прадаў горад у. Пуслоўскаму. А сыны Пуслоўскага прадалі яго Вольскім.

Вольскія пачалі кіраваць Ліпнішкамі ў 1849 годзе. Новыя ўладальнікі пабудавалі ўтульны і прыгожы радавы маёнтак з паркам. На думку даследчыкаў, тры пакаленні Вольскіх карпатліва развівалі і будавалі Ліпнішкі, і менавіта пры іх горад квітнеў. У часы Мікалая Вольскага былі пабудаваныя гандлёвыя рады ў неагатычным стылі-пасля вайны іх знеслі. Будаўніцтва касцёла Святога Казіміра вялося на ахвяраванне Аляксандра Вольскага. Па адной з версій, праект гэтага касцёла ён прывёз з Парыжа. Радавы маёнтак таксама будуецца ў неагатычным стылі. Будынак быў драўляны, аднапавярховы, з мансардай. А побач было некалькі гаспадарчых пабудоў і вялікі прыгожы парк. Да нашага часу захаваўся толькі цагляны флігель для служачых ('афіцына') з вежай і паркам. Месца былога сядзібнага дома можна знайсці, праехаўшы ад касцёла праз возера па вуліцы Віленскай у пошуках дзіцячага садка. Справа ад саду знаходзіцца флігель.