Лескавічы. Сядзіба Хлюдзінскіх.

Гісторыя гэтага месца непарыўна звязана з імем двараніна Уладзіслава Хлюдзінскага, задумаў ўзвесці на ўзгорку над возерам раскошны замак. Марам не наканавана было спраўдзіцца: распачатая Першая Сусветная вайна перапыніла будаўніцтва, а пасляваенныя гады вымусілі ўладальніка пакінуць родныя землі.

Сёння ў Лескавічах мы можам бачыць рэшткі былой велічы. На шляху сустракаюцца зарослыя руіны стайні Хлюдинского, а крыху далей узвышаецца царква Святога Сергія Раданежскага 1878 года з няпростым лёсам – у савецкія гады яна служыла і клубам, і збожжасховішчам.

Працягваючы шлях, справа можна заўважыць ацалелы домік вартаўніка, у якім да гэтага часу жывуць людзі. За ім дарога згортвае да возера Лескавічы. Калісьці тут планавалася ліпавая алея для карэт двараніна, стогадовыя ліпы да гэтага часу захоўваюць памяць аб тых часах.

Перад паваротам да возера злева размешчаны добраўпарадкаваны пляж, а справа ўглыб лесу сыходзіць сцежка. Прайшоўшы каля кіламетра па ёй, скрозь дрэвы пачынае прагледжваць возера, а затым і сама сядзіба – яе немагчыма не заўважыць. Яна размешчана на невялікім пагорку ў ціхім месцы, прыхаваная з усіх бакоў дрэвамі.

Сцены замка, складзеныя з камянёў з цаглянымі ўстаўкамі, дзівяць уяўленне. Нямала працы было ўкладзена ў падбор кожнага каменя! Гэтыя незвычайныя сцены - галоўная адметная рыса сядзібы. Таксама будынак вылучаецца незвычайнай планіроўкай і вуглавымі вежамі. Сёння засталося тры паўразбураныя вежы: яны сёння як сведкі былой прыгажосці і размаху.

У цэлым, гэта цікавае атмасфернае месца, дзе можна зрабіць прыгожыя фатаграфіі.

Гэтыя разваліны ўражваюць. Яны захоўваюць гісторыю, застылую ў камені…