Кудрычы. Традыцыйная палеская вёска.

Вёска Кудрычы-яскравы прыклад астраўной планіроўкі паселішчаў. Вёска зараджалася сярод балоцістай мясцовасці палескіх зямель у XVI стагоддзі. У тыя часы гэтымі землямі валодала Бона Сфорца.

Гісторыя ўзнікнення гэтага населенага пункта ў такім багністым месцы застаецца загадкай, але некаторыя гісторыкі лічаць, што жыць у гэтыя краю маглі адправіць каго-небудзь толькі ў якасці пакарання. Напрыклад, злачынцаў ці людзей, якія не дагадзілі мясцовым уладам. Але ні адна з прычын не перашкодзіла людзям наладзіць побыт і ўдала весці сельскую гаспадарку. Сярод мясцовых жыхароў добра было развіта рыбалоўства і бортніцтва. Развівалася вёска вельмі павольна і адасоблена, бо доўгі час яна была "адрэзаная ад свету". І толькі ў васьмідзесятых гадах XX стагоддзя была пабудавана дарога, якая злучае Кудрычы з цывілізацыяй.

З 250 двароў, якія былі раней, у Кудрычах засталося не больш за дзесяць. Самае дзіўнае ў гэтых глухіх месцах-мясцовыя жыхары, сапраўдныя"людзі на балоце". У іх тут свая мова, традыцыі, звычаі. Дахі іх дамоў пакрытыя чаротам, на сценах дамоў вісіць старая традыцыйная начынне, пераважна зробленая сваімі рукамі. Яны да гэтага часу карыстаюцца незвычайнымі вуллямі з дубовых калод. Падчас паводак, узведзеныя на горках дома, тырчаць як грыбочкі сярод вады, а жыхары сплаўляюцца адзін да аднаго ў госці на лодках (у кожнага ў гаспадарцы па некалькі драўляных лодак). З-за таго, што вада часам падступае пад самыя хаты, паселішча называюць Палескай Венецыяй. У мясцовых жыхароў арыгінальны спосаб захоўвання ежы, дроў і шмат чаго іншага. Палеская кухня адрозніваецца тутэйшымі асаблівасцямі-прастатой і густам. Тутэйшая прырода-асобная тэма. Кудрычы без перабольшання можна назваць вёскай буслоў. Яны шпацыруюць па адзінай у вёсцы вуліцы, усюды іх "кватэры-гнёзды". Побач суседнічаюць Чаплі, лебедзі і іншыя птушкі, характэрныя для гэтых месцаў. 

Кудрычы шчасна перажылі многія войны-яны не закранулі гэтага глухога Палескага кутка. Падчас Айчыннай вайны немцы хацелі спаліць вёску, але чамусьці перадумалі. Яшчэ адзін таямнічы факт ёсць у гісторыі вёскі - на беразе Ясельды ў Кудрычах стаяла драўляная Петрапаўлаўская царква 18 стагоддзя. Яна была знесена па загадзе Хрушчова ў шасцідзесятыя гады. Трактарыст, які на сваім трактары разбурыў царкву, у гэтую ж зіму трагічна замёрз на балоце.

Сёння ад аўтэнтычных дамоў, крытых чаротам мала што засталося. Мясцовыя жыхары ўпэўненыя, што з заканчэннем іх жыцця, скончыцца і жыццё Кудрычаў. З сыходам старажылаў, якія маглі расказаць як правільна накрываць дахі чаротам, як будаваць лодкі знікне і ўнікальная гісторыя палескай вёскі. У Кудрычы часта прыязджаюць турысты з Амерыкі, Швецыі, Швейцарыі, Галандыі, Германіі. Захапленню замежнікаў гэтымі месцамі няма мяжы. Гэта сапраўдны музей пад адкрытым небам, дзе адчуваецца дух палескай вёскі. 

Вёска размешчана на тэрыторыі прыроднага заказніка "Сярэдняя Прыпяць" і ўваходзіць у турыстычна - экскурсійныя маршруты "у госці да палешукоў", "Пазнай Палессе дзівосны край" і іншыя. Пераначаваць у Кудрычах можна ў аграсядзібе"рака багоў". Яе гаспадар беражліва аднавіў палескую аўтэнтыку.

Архаічная вёска, закінутая паміж трох палескіх рэк Прыпяці, Ясельды, Піны прынясе масу уражанняў і эмоцый ад яе наведвання. Але калі вы задумалі наведаць Кудрычы, то варта паспяшацца, бо гэты ўнікальны закінуты "Палескі свет" ціха адмірае.