Коханаўка. Мужчынскі манастыр у гонар іконы Божай Маці.

Аб святым месцы Прошча існуе такое паданне. Кажуць, што праз лес ішлі двое сляпых старцаў у суправаджэнні павадыра. Стаміўшыся, яны ляглі адпачыць, а прачнуўшыся пачулі цурчанне вады. Калі падарожнікі здаволілі смагу і абмылі твар свой, то раптам празрэлі і ўбачылі на дрэве абраз Божай Маці. Старцы аднеслі абраз у бліжэйшы храм, але яна вярнулася на ранейшае месца. Калі ў трэці раз ікона вярнулася да крыніцы з вадой, было вырашана пабудаваць у храме. Царква пабудавалі і прастаяла яна да трыццатых гадоў XX стагоддзя, да перыяду ганення на царкву. 

Аднак, людзі не забывалі дарую нават тады, калі праваслаўе было гнанае. Сюды прыходзілі маліцца, выносілі з сабой гаючую ваду і многія вылечваліся ад хвароб. У канцы пяцідзесятых гадоў XX стагоддзя жыхарцы гэтых месцаў Яўгеніі Сідаровіч ў сне з'явілася Божая Маці і сказала: "ідзі ў дарую і строй храм". Цаной неймаверных намаганняў была ўзведзена невялікая драўляная царква, якая па ўказанні мясцовых уладаў неўзабаве была разбурана. Толькі ў канцы васьмідзесятых гадоў быў атрыманы дазвол на пабудову новага храма, а ў 1992 годзе адбылося яго ўрачыстае асвячэнне ў гонар іконы Божай Маці "Жывая крыніца". 

З гэтага часу паломнікі маюць магчымасць у любы дзень наведаць гэтае святое месца. Са снежня 2014 года ў Мінску дзейнічае манаскае брацтва. Цяперашні храм знаходзіцца практычна побач з месцам разбурэння старой царквы. Сёння гэта ўжо абноўлены падмурак, сцены, дах, усталяваны купал і крыж. Капліца з крыніцай жывой вады таксама адкрыта штодня. У ёй можна памаліцца і набраць вады.

У прасцей мноства шанаваных святынь. Абраз Божай Маці "Жываносная крыніца", па малітвах якой налічваюць вялікую колькасць цудоўных выпадкаў і вылячэнняў і абраз Божай Маці" знак", напісаная мясцовым іканапісцам. Па малітвах перад гэтым абразом умацоўваюцца ў духу і любові многія сямейныя пары. Крыж Машчавік з часціцамі мошчаў 42 угоднікаў Божых, па малітвах да якіх паломнікі атрымліваюць просимое.

 Абраз Божай Маці" Эканоміса", напісаны манахамі на Святой гары Афон спецыяльна для даруй. Маюцца шматлікія сведчанні вырашэння матэрыяльных і бытавых праблем па малітве перад гэтым святым чынам.

Побач з абноўленым храмам узвялі корпус для манахаў, усталявалі сонечныя батарэі і электраэнергію, добраўпарадкавалі дарогу да манастыра. Да гэтага ў 8 гадоў не было электрычнасці-жылі пры свечках. Тут нярэдка можна сустрэць лісіц, дзікоў, ласёў і аленяў прама ля храма. Некалькі разоў бачылі і ваўкоў. Прыхаджане дабіраюцца ў Дашчу з самых аддаленых раёнаў Беларусі - дапамагаюць манастыру, рыхтуюць, працуюць. Самы малады манах мясціны кажа, што месца тут сапраўды ўнікальнае - нават балотныя змеі адышлі, хоць у ваколіцах балота іх вельмі шмат. На яго вачах хлопчык, які наогул не казаў, вылечыўся пасля таго, як яго аблілі і напаілі вадой з крыніцы ў ваду. Хлопчык вырас і цяпер прыязджае з бацькамі, дапамагае манастыру. Сам манастыр нагадвае сям'ю. Пры ўсёй строгасці статута і захавання малітоўнага правілы, няспынныя працы адносіны тут цёплыя і брацкія. "Людзі ад свету" тут саграваюцца душой.

 Прошча-сапраўднае духоўнае сэрца Асіповіцкага раёна. Знаходзячыся ў гэтым незвычайным месцы, забываеш аб паўсядзённых справах і клопатах, пачынаеш задумвацца аб стане сваёй душы.