Мінск. Аляксандраўскі сквер

Ідэя стварэння сквера належала Леапольду Дельпацу, які быў кіраўніком горада. Дзякуючы яго ініцыятыве сціплая алея была абгароджана плотам і пракладзена пешаходная дарожка. У гэты ж час вакол сквера сфарміраваліся вуліцы Карла Маркса, Янкі Купалы, праспект Незалежнасці і вуліца Чырвонаармейская, якія тады мелі іншыя назвы.

Аляксандраўскі сквер таксама вядомы пад назвай»Панікоўка". Гэта звязана з фантанам "Хлопчык з лебедзем«, які многія асацыююць з героем Панікоўскім са знакамітай кнігі»Залатое цяля". Фантан быў пабудаваны ў 1874 годзе, калі ў горадзе правялі вадаправод з чыстай артэзіянскай вадой, і з'яўляецца адным з найстарэйшых дзеючых фантанаў сталіцы. Аўтарам фантана З'яўляецца Тэадор Калідэ.

Алея сквера выконвала важную функцыю: сюды прыходзілі расслабіцца і адпачыць пасля працоўнага дня студэнты і чыноўнікі. З часам сквер станавіўся ўсё больш дагледжаным і ўтульным. Паступова былі разбітыя новыя клумбы, усталяваныя лаўкі, абноўленыя дарожкі.

У 1890 годзе сквер набыў новы адметны будынак-цяперашні тэатр імя Янкі Купалы, раней вядомы як Мінскі гарадскі тэатр. Бюст паэта быў усталяваны на ўваходзе ў сярэдзіне XX стагоддзя, але ў 1972 годзе яго перанеслі ў роднае сяло Купалы, Вязынку.

Пасля Другой сусветнай вайны, у 1955 годзе, сквер быў дадаткова абнесены гранітнай сцяной з аднаго боку і надзейнай металічнай агароджай з другога. У скверы з'явіліся калоны, абноўленыя лаўкі, гранітныя вазы, павялічана колькасць уваходаў, дададзеныя новыя клумбы і газоны, а таксама ўзведзена Трыбуна.

Падчас Вялікай Айчыннай вайны побач са скверам быў павешаны сакратар Мінскага падпольнага гарадскога камітэта Ісай Казінец, у гонар якога ўсталяваны мемарыяльны памятны знак.