Іўеўскі музей нацыянальных культур.

Іўеўскі музей нацыянальных культур-адзіны музей у Беларусі, які апавядае аб разнастайнасці нацыянальных культур на тэрыторыі краіны. Экспазіцыя музея-гэта матэрыялы, дакументальныя фатаграфіі і прадметы культурнай, этнічнай, канфесійнай і лакальнай спадчыны рэгіёна і ўсяго свету.

Кожны з залаў інтрыгуе і не падобны адзін на аднаго.

Першы з іх, прысвечаны гісторыі карэннага насельніцтва Іўеўшчыны, распавядае пра старажытныя паселішчы на Іўеўскай зямлі, падзеі сярэднявечча, прадстаўніках вядомых прозвішчаў, якія ў свой час валодалі горадам. Раскрывае цікавыя звесткі аб арыянскай акадэміі, друкарні, традыцыйнай культуры, святах мясцовага насельніцтва і яго побыт. Сярод экспанатаў можна ўбачыць, напрыклад, «куфар» пачатку XX стагоддзя, Музычныя інструменты, вырабленыя мясцовымі майстрамі, ручнікі, дзежку. Сярод аўтэнтычных прадметаў-арнаты гатычнага і раманскага стыляў, Імшал – богаслужбовая кніга. Мабыць, галоўнай асаблівасцю гэтай залы, якая не застанецца незаўважанай, з'яўляецца батлейка – дакладная копія Яленскай батлейкі XVIII стагоддзя. Яна дзеючая.

"Беларускія татары» - другая экспазіцыйная зала, якая знаёміць з гісторыяй з'яўлення татараў-мусульман на беларускіх землях, гісторыяй мясцовай абшчыны. У самым цэнтры залы – мініятурны макет Іўеўскай мячэці, якая не спыняла сваю дзейнасць з моманту адкрыцця ў 1882 годзе. Тут увазе наведвальнікаў прадстаўлены адзенне імама, аўтэнтычныя рэчы з самой мячэці – падсвечнікі, шпіль мінарэта 1920-х гадоў. Не застануцца незаўважанымі размешчаныя пад шклом арыгіналы святых кніг, рукапісныя крыніцы, напрыклад, лягі 1892 года, рукапісны хамаіл 1931 года мясцовага аўтара Сулеймана Рафаловіча. На сцяне – мугіры-вытрымкі з Карана, вышытыя і намаляваныя іўеўчанкай Эміліяй Шабановіч, а яшчэ чорна-белыя фатаграфіі прадстаўнікоў татарскай абшчыны горада. Сімвалічна, што з акна гэтага пакоя адкрываецца від на гарадскую мячэць.

Экспазіцыйная зала "Беларускія габрэі» расчыніў свае дзверы ў лістападзе 2019 года. Гэта маленькі штэтл (мястэчка) у музеі, атмасфера падкрэслівае значны ўплыў яўрэйскага народа на культуру Беларусі. У невялікай, але вельмі ўтульнай зале, якая вянчае святлівая Зорка Давіда пад столлю, можна ўбачыць біму (Узвышэнне ў сінагозе), з якой рабін, нібы жывы, чытае Тору. Вельмі рэалістычна выглядаюць мініяцюрныя габрэйскія домікі, узіраючыся ў якія, ты нібы пераносішся на рэальную вуліцу горада мінулых гадоў. У вокны хатак можна нават зазірнуць. У адным з іх жанчына рыхтуецца да шабат – сёмага дня тыдня (дню спакою і радасці). У другім размясцілася цырульня Давіда Бэндэра. Паміж імі – рэалістычна намаляваная на сцяне вуліца Бернардзінская 1920-30-х гадоў. У вітрынах пад шклом-нямала аўтэнтычных прадметаў: ханукальная менора, яд (ўказка для чытання Торы), стос (мужчынскі галаўны ўбор), тфілін (элемент малітоўнага ўбору Юдэя), кидушные куфлі, свяцільня Нэр-тамід другой паловы XIX стагоддзя.