Гудагай. Чыгуначная станцыя.

Гісторыя ўзнікнення гэтай станцыі агорнутая цікавымі фактамі. Паводле аповедаў мясцовых жыхароў, першапачаткова чыгуначнае палатно планавалася пракласці непасрэдна праз мястэчка Гудагай. Аднак, каб пазбегнуць падаўжэння маршруту на некалькі кіламетраў, будаўнікі вырашылі правесці рэйкі праз ваколіцу вёску Слабодка. Каб не ўносіць блытаніну ў справаздачнасць, станцыю назвалі Гудагаем. Вядомы беларускі гісторык, ураджэнец гэтых мясцін, Адам Мальдзіс, лічыў будынак вакзала ў Гудагаі першым, пабудаваным у Ашмянскім павеце.

Афіцыйнай датай нараджэння станцыі Гудагай лічыцца 14 студзеня 1873 года. Менавіта ў гэты дзень быў уведзены ў эксплуатацыю ўчастак Нова-Вілейск - Мінск Лібава-Роменскай чыгункі, паводле дадзеных, прыведзеных у кнізе «Чыгунка Беларусі. Гісторыя і сучаснасць». Гэтая магістраль, якая будавалася па ўчастках з 1871 па 1874 гады, адыграла важную ролю ў развіцці рэгіёну.

З часам пасёлак, які вырас вакол станцыі, разросся і аб'яднаў у сабе не толькі Слабодку, але і суседнія вёскі Таборышкі і Чубейку.

Сёння станцыя Гудагай працягвае функцыянаваць, звязваючы рэгіён з іншымі гарадамі і краінамі, і адначасова служыць помнікам эпохі, нагадваючы пра важныя падзеі ў гісторыі Беларускай чыгункі.

Гэта месца, дзе мінулае сустракаецца з сучаснасцю, і дзе кожны прыбываючы і адпраўляючыся цягнік – гэта новая старонка у гісторыі Гудагая.