Ліпічанская пушча. Рэспубліканскі ландшафтны заказнік.

У аснове развіцця турызму па Ліпічанскай пушчы ўзята тры напрамкі: экалогія, гісторыя і актыўны турызм. Асноўная разыначка - сплавы на байдарках па Шчары з-за яе хуткай плыні, вялікай колькасці паваротаў, дзікай прыроды па берагах. 

Для турыстаў распрацаваны розныя па складанасці і працягласці маршруты. Бацькам з дзецьмі дастаткова праплысці пару гадзін, а некаторыя застаюцца на некалькі дзён і праплываюць Адлегласць ад Слоніма да ўпадзення Шчары ў Нёман. 

Побач з вёскай Стукалы знаходзіцца адзіная беларуская пойменная Дуброва плошчай 34 гектары. Сімвалам беларускай зямлі тут па 300 гадоў. У пушчы расце белая піхта - гэта рэдкае для Беларусі дрэва, спадчына князёў Чацвярцінскіх, якія валодалі гэтымі землямі больш за 100 гадоў таму. І стогадовая белая піхта толькі нядаўна дала першыя саджанцы. Зараз маленькіх дрэў ужо больш за сотню.

Усім турыстам трэба абавязкова пабываць на Лысай гары. Гэта Высокі бераг Нёмана, адкуль адкрываецца маляўнічы від на раку. Вышыня гары 142 м і 20 м вышыня абрыву. Месца гэта ідэальна падыходзіць для фотасесій. Сюды часта прыязджаюць Мастакі пісаць свае карціны, ёсць пастаянныя госці.

Яшчэ адна папулярная паслуга ў Ліпічанскай пушчы - турыстычныя стаянкі. Палянкі ў лесе на беразе Шчары, дзе можна схавацца ад гарадской мітусні і ідэальна правесці свой адпачынак. Усяго такіх месцаў у пушчы 13. На стаянках скошаная трава, ёсць альтанкі, пірсы, вогнішчы і нават месца пад палявую лазню, падвозяць дровы. Плануюць пабудаваць летнія домікі, для тых каму не падабаецца жыць у намётах, а таксама існуе попыт і на адпачынак у вёсцы.

 Арганізатары турыстычных маршрутаў прапануюць таксама наведаць мемарыял ахвярам Вялікай Айчыннай вайны ў вёсцы Шымкі, адкрыты тут у 1983 годзе. Побач размешчана партызанская зямлянка, унутры якой сабраны асабістыя рэчы і прадметы побыту, фатаграфіі мясцовых партызан. Іх перадалі ў музей мясцовыя жыхары. Тут стаяць жорны, якімі малолі муку, драўляная квашня, прас і ўнікальны для Беларусі экспанат - саламяны вулей, якому больш за 100 гадоў.

Прапануюць атрымаць асалоду ад і зборам грыбоў, якіх тут проста незлічоная колькасць. На адным маленькім пятачку турысты збіраюць па пяцьдзесят белых грыбоў. 

Калісьці на беразе Шчары стаяла царква, але падчас вайны ў 1942 годзе немцы спалілі яе і забілі святара. Прайшоў час і на гэтым месцы пачала біць крыніца. Людзі палічылі гэта добрым знакам і ўладкавалі купель і крыніцу. Па ваду сюды прыязджаюць не толькі мясцовыя жыхары, але і турысты. Турыст з Літвы, які працуе ў музеі, распавядаў, што ў Літве захаваўся друк гэтай царквы.

Зараз у заказніку падрыхтавалі праект па будаўніцтве на месцы былой царквы капліцы. Плануецца таксама ў бліжэйшы час адкрыць візіт-цэнтр для турыстаў, дзе людзі змогуць атрымаць карысную інфармацыю і спыніцца на начлег. Адкрыецца і апiтэрапия - госці змогуць пачаставацца травянымі чаямі. Ёсць попыт і на сапборды.

У межах заказніка зарэгістраваныя 30 відаў млекакормячых. У лясах сустракаюцца лісы, рысі, ваўкі, а вось сімвалам Ліпічанскай пушчы лічаць невялікага звярка атрада грызуноў - соню арэшнікавую.

 У Ліпічанскай пушчы ёсць усе перадумовы, каб атрымаць статус нацыянальнага парку. Гэта не толькі ўнікальнае месца, але і шмат рэдкіх відаў жывёл і раслін.