Збірогі. Царква Параскевы Пятніцы.

З 1866 года храм знаходзіўся пад юрысдыкцыяй Рускай Праваслаўнай Царквы, што ўмацавала яго пазіцыю як важнага рэлігійнага аб'екта рэгіёну. Аднак у 1920 годзе, у сувязі з гістарычнымі падзеямі, храм быў перададзены Рымска-каталіцкай царкве. У 1925 годзе ў будынку была праведзена рэстаўрацыя, што дазволіла захаваць яго архітэктурную цэласнасць. Пасля заканчэння Вялікай Айчыннай вайны храм зноў стаў праваслаўным і быў прысвечаны вялікапакутніцы Параскеве, імя якой на грэцкай мове азначае «пятніца». На працягу сваёй гісторыі храм заставаўся дзеючым, не быў падвергнуты пажарам або разрабаванням і неаднаразова абнаўляўся. Сярод захаваных рэліквій храма асабліва вылучаюцца некалькі абразоў 18-га стагоддзя, якія прадстаўляюць значную культурную каштоўнасць.

Архітэктурна храм выкананы як трохсрубны будынак, які ўключае выцягнуты прамавугольны асноўны аб'ём і квадратную алтарную частку, дапоўненую невысокімі рызніцамі па баках. У заходняй частцы будынка размяшчаецца бабінец з хорамі над ім, а пры ўваходзе ў храм уладкаваны тамбур. Асноўны зруб накрыты трохсхільным дахам, завершаным кантавым трохвугольным пахілам над галоўным фасадам і гранёнай галоўкай у раёне алтарнай часткі. Алтарны зруб таксама мае трохсхільны дах з трохвугольным пахілам з усходняга боку.

Сцены храма абабітыя вертыкальна размешчанымі часанымі дошкамі, дапоўненымі вузкімі плоскімі рэйкамі-нащельниками, якія зачыняюць зазоры паміж дошкамі. Гэты тып аздаблення з'яўляецца характэрным элементам беларускіх храмаў і быў распрацаваны для выкарыстання свежаапрацаванай драўніны. Высушаная і вытрыманая драўніна ўжывалася ў дэкаратыўнай аздабленні франтонаў і дзвярэй. Дадзены прыём выкарыстання часанай драўніны для ўпрыгожвання храмаў пазней распаўсюдзіўся ў рускіх драўляных збудаваннях дзякуючы міграцыі, у тым ліку прымусовай, беларускіх майстроў у Расію. Аднак у традыцыйных рускіх драўляных храмах часцей выкарыстоўваліся ня апрацаваныя круглыя бярвёны, без ашалёўкі.