Мемарыяльны комплекс 'Поле ратнай славы'.

Сёння многія ведаюць пра гераічных абаронцаў Брэсцкай крэпасці, пра абарону Гродна ў пачатку Вялікай Айчыннай вайны. Але зусім нямногія чулі пра тое, якую ролю ў пачатку вайны адыграла абарона Полацка, якое значэнне надавала гітлераўскае камандаванне захопу гэтага горада. Мала хто ведае і пра Полацкі ўмацаваны раён, абаронцы якога на працягу дваццаці дзён не давалі ворагу захапіць горад.

Каб прыадчыніць гэтую старонку ваеннай гісторыі Беларусі, быў створаны гісторыка-культурны комплекс «Поле ратнай славы». Комплекс прысвечаны гісторыі Полацкага ўмацаванага раёна-складовай частцы сістэмы ўмацаванняў, вядомай як»Лінія Сталіна". Полацкі УР - адзін з нямногіх умацаваных раёнаў, які выканаў сваю баявую задачу ў пачатковы перыяд вайны. Працягласць Полацкага ўра па фронце складала 60 км, абарончыя збудаванні размяшчаліся такім чынам, каб прыкрываць горад, важны чыгуначны вузел, з найбольш верагодных напрамкаў наступлення праціўніка. Вёска Гомель з'яўляецца паўднёвай мяжой ўмацаванага раёна. На базе дотаў, якія захаваліся тут, у 2006-м годзе быў адкрыты мемарыяльны комплекс.

Наведаўшы комплекс "Поле ратнай славы", вы зможаце пабываць у сапраўдным ДОТе, на якім пакінула страшныя сляды мінулая вайна, пабываць у бліндажы, прайсці па акопах і паспрабаваць ўявіць сабе, як выглядала гэта месца ў пачатку вайны. Вы даведаецеся пра людзей, якія, нягледзячы ні на што, стрымлівалі праўзыходныя сілы праціўніка, унёсшы сваю лепту ў набліжэнне Перамогі.

У частку экспазіцыі "Поля ратнай славы" ўключаны два Доты з інвентарнымі нумарамі 196 і 117, яны прыведзены ў парадак. Пры жаданні, у непасрэднай блізкасці можна адшукаць і іншыя ДОТы: №№ 115, 116, 119, 197. А калі аб'ехаць возера Гомель і апынуцца на паўночна-заходнім яго беразе каля вёсак Зазер'е і Горнаполле, то там можна выявіць яшчэ 7 дотаў: №№ 108, 109, 111, 112, 113, 114, 120.

ДОТ №196 ўяўляе сабой тыпавую трехамбразурную агнявую кропку. У такім трехамбразурном ДОТе на ўзбраенні па штаце складалася тры станковых (сістэмы "Максім") і два ручных кулямёта. Кожная агнявая кропка абсталёўвалася ўласнай сістэмай сувязі (радыёстанцыя, сігналізацыя і тэлефонная лінія), назірання (Перыскоп), энергазабеспячэння (размеркавальны шчыток, бензогенератор), вентыляцыі і ацяплення. Астуджэнне кулямётаў ажыццяўлялася пры дапамозе бака з вадой, Помпы Альвейера (крыльчатый помпа) і сістэмы трубаправодаў.

З інфармацыйных таблічак відаць, што на гэтым участку абароны байцы 174-й стралковай дывізіі стрымлівалі наступ праціўніка ў перыяд з 27 чэрвеня па 16 ліпеня 1941 года.