Медна. Царква Праабражэння Гасподняга.

Першыя дакументальныя сведчанні пра існаванне царквы Праабражэння Гасподняга былі выяўленыя ў абласным архіве і датуюцца 1814 годам. На працягу ўсёй сваёй гісторыі царква заставалася праваслаўнай і ніколі не належала уніятам або каталікам.

Па дадзеных, якія захоўваюцца ў цэнтральным гістарычным архіве, Царква ў медна была пабудавана ў 1819 годзе пад кіраўніцтвам Франца Кавалеўскага і мясцовых сялян на іх уласныя сродкі. Ёсць таксама звесткі, што храм на цвінтары мог існаваць яшчэ ў канцы XVIII стагоддзя. У 1849 годзе царква была кардынальна перабудавана на сродкі мясцовых жыхароў і памешчыка Браніцкага.

Архітэктурна царква ўяўляе сабой аднасрубны будынак з прамавугольным у плане асноўным аб'ёмам, накрытым трохсхільным дахам з цыбулепадобнай галоўкай над алтарнай часткай. З паўночнага боку да асноўнага аб'ёму прымыкае прыдзел пад аднасхільным дахам. Да галоўнага заходняга фасада прымыкае бабінец і аднаярусная Званіца, накрытая двухсхільным дахам з макаўкай. Галоўны фасад завершаны трохвугольным франтонам з разным ажурным абрамленнем. Сцены царквы вертыкальна ашаляваны дошкамі, вуглы ўмацаваны пілястрамі. Вузкія прамавугольныя аконныя праёмы надаюць будынку характэрны выгляд і светлую ўнутраную прастору.

Да 1939 года царква ўваходзіла ў склад Свята-Мікольскага прыхода вёскі Збунін. Аднак у 1940 годзе прыход быў скасаваны ў сувязі з закрыццём і разборкай Свята-Мікольскага храма. На працягу наступных дзесяцігоддзяў Праабражэнская царква заставалася закрытай і падвяргалася значным пашкоджанням і разбурэнням.

У 1992 годзе, дзякуючы намаганням мясцовых жыхароў і адміністрацыі Меднянскай птушкафабрыкі, царква была адноўлена ў сваім ранейшым выглядзе. Адноўленыя работы дазволілі вярнуць храм да жыцця і ён быў унесены ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурнай спадчыны Рэспублікі Беларусь. У цяперашні час набажэнствы ў царкве праводзяцца рэгулярна, прыкладна раз у месяц.

Царква Праабражэння Гасподняга з'яўляецца не толькі месцам духоўнага служэння, але і важнай культурнай спадчынай, якая працягвае прыцягваць увагу як мясцовых жыхароў, так і турыстаў.