Казярнікі. Чыгуначны мост 1-й сусветнай вайны.

Мост у дадзенай мясцовасці пабудавалі пасля 1915 года, калі лінія фронту стабілізавалася і абодвум бакам патрабавалася наладзіць пастаўкі для войскаў.

Па адной з версій, немцы выкарыстоўвалі вузкакалейку на мосце для перавозкі боепрыпасаў, па іншай – для транспарціроўкі лесу.

Для палатна шырынёй усяго 60 см, стандарту нямецкіх чыгунак, збудаванне здаецца непрапарцыйна масіўным. А калі ўявіць драўляную надбудову над бетоннымі апорамі, прыкладна такой жа вышыні, то мост выглядае гіганцкім. Аднак, варта ўлічваць высокі ціск на каляіну, што і абумовіла такую манументальнасць канструкцыі.

Па зносе апор відаць, што ўзровень вады ў Віліі быў прыкладна на метр вышэй. Для абароны ад вясновай паводкі прадугледжваліся магутныя ледарэзы.

Мост праслужыў акупацыйным войскам не больш за два гады, быў разбураны і з тых часоў не аднаўляўся.

Да нашых дзён захавалася сем з васьмі апор, пяць з якіх узвышаюцца над вадой, адна ўрасла ў бераг, а адна ўпала каля 2012 года.

Цэнтральная частка адсутнічае, верагодна, яе ўзарвалі для расчысткі рэчышча ракі, бо на архіўных фота 1935 года яго ўжо не было. Зараз разбурэннем займаюцца карані дрэў.

У 2019 годзе тут здымалі беларускі Трылер «Забароненая зона».

Непадалёк ад моста, бліжэй да вёскі Мель, можна знайсці руіны бетоннага ўмацавання паромнай пераправы тых жа часоў, але яны менш цікавыя. Таксама побач з мостам, за 18 км, знаходзяцца ўмацаванні часоў Першай сусветнай вайны з барэльефамі з выявамі жывёл.