Жлобін. Троіцкі сабор.

Храм Святой Жываначальнай Тройцы, вядомы таксама як Траецкі сабор, з'яўляецца адным з двух кафедральных сабораў Гомельскай епархіі. Троіца Жываначальная-гэта Бог, які існуе ў трох асобах, які дае жыццё, і такое высокае асвячэнне ўласціва гэтаму храму.

Месцазнаходжанне для пабудовы храма было абрана асаблівае - самая высокая кропка берага Дняпра. Сабор быў узведзены ў 1880 годзе на месцы, дзе раней стаяла Крыжаўзвіжанская царква, невялікая і драўляная, якая згарэла разам з большай часткай горада падчас жудаснага пажару.

У 1932 годзе, у разгар палітыкі багаборства ў краіне, здарылася трагедыя: тагачасны настаяцель царквы, айцец Адам Жыновіч, быў арыштаваны і рэпрэсаваны. Знайсці замену яму не ўдалося, службы спыніліся, і храм, размешчаны на зямлі, дзе хрысціянскія абшчыны існавалі з 11-га стагоддзя, застаўся пустым і не працуе. Будынак сталі выкарыстоўваць для захоўвання дзяржаўных архіваў.

У 1941 годзе, у пачатку Вялікай Айчыннай вайны, храм апынуўся на лініі агню. Яркія залатыя купалы царквы сталі добрай мішэнню для фашысцкіх захопнікаў. Каб аслабіць прыцэльны агонь варожай авіяцыі і артылерыі, камандзіры Чырвонай Арміі прынялі рашэнне падарваць храм. Аднак, святая Царква доўга супраціўлялася разбурэння-тройчы спрабавалі падарваць дыхтоўныя сцены, але да канца атрымаць поспех не змаглі. Купалы ўпалі, але храм застаўся стаяць, часткова разбураны. Пасля заканчэння вайны частку храма разабралі на будаўнічыя матэрыялы.

У канцы 20-га стагоддзя пачалося адраджэнне Жлобінскага Свята-Траецкага прыхода. Настаяцелем стаў 33-гадовы протаіерэй Васіль Піліпенка, за плячыма якога ўжо лічыўся не адзін адноўлены храм. Увосень 1992 года быў закладзены камень пад будаўніцтва новай царквы практычна на тым жа месцы, дзе стаяла старая, разбураная ў 1941 годзе.

Асвячэнне храма адбылося ў 1995 годзе. У гэтай важнай падзеі прыняў удзел Мітрапаліт Мінскі і Слуцкі Патрыяршы Экзарх усяе Беларусі Філарэт. Свяцейшы Патрыярх Аляксій II адзначыў будаўнікоў храма высокімі царкоўнымі ўзнагародамі, а протаіерэя Васіля Піліпенка ўзнагародзіў мітрай.

Вернікі любяць сваю царкву. Яны выгадавалі прыгожы сад на царкоўнай тэрыторыі, намаганнямі вернікаў арганізавана нядзельная школа для дзяцей, а таксама была адкрыта іканапісная школа духоўнага жывапісу. У храме працуе праваслаўная грамадская бібліятэка.