Полацк. Былы езуіцкі калегіум.

Езуіцкі калегіум у Полацку быў адкрыты ў 1580 годзе па ўказе караля Стэфана Баторыя. Ён стаў першай навучальнай установай ордэна на тэрыторыі цяперашняй Беларусі, дзе навучаліся дзеці незалежна ад веравызнання, а тэрмін навучання складаў 8-9 гадоў і было бясплатным.

  Каменныя будынкі калегіума былі пабудаваны ў 18 стагоддзі.  Да канца 18 стагоддзя манастырскі комплекс налічваў больш за дзесяць каменных будынкаў рознай паверхавасці. Галоўным збудаваннем быў Касцёл Святога Стэфана з вежамі вышынёй амаль 60 метраў.

Каледж таксама рыхтаваў настаўнікаў па розных дысцыплінах для іншых езуіцкіх навучальных устаноў. Пры ім быў пабудаваны школьны тэатр.  У 1812 годзе вучылішча было пераўтворана ў Полацкую езуіцкую акадэмію, якая мела ўніверсітэцкія прывілеі.  Акадэмія была найбуйнейшым адукацыйным цэнтрам у Беларусі. Ён меў больш за 50 тысяч тамоў у бібліятэцы, друкарню, музей, астранамічную залу, фізічны і хімічны факультэты, выдаваў першы ў Беларусі літаратурна-навуковы часопіс.  У 1820 годзе, пасля выгнання езуітаў з Расійскай імперыі па ўказе Аляксандра I, Акадэмія была вызвалена.

 У 1835-1915 гады Полацкі кадэцкі корпус размяшчаўся ў будынку былой езуіцкай акадэміі.  

Сёння будынак былога калегіума з'яўляецца аб'ектам культурнай спадчыны і прыцягвае турыстаў, якія цікавяцца гісторыяй і архітэктурай. Гэта важны элемент гістарычнага мінулага рэгіёна.

У 2015 годзе тут з'явіўся незвычайны экспанат – «механічная галава». Гэта тварэнне рук вучонага Габрыэля Грубера, які ўнёс найвелізарны ўклад у развіццё культуры, адукацыі і навукі ў Беларусі і за яе межамі. Дарэчы, майстар У 18 стагоддзі доўгі час працаваў у сценах калегіума.

Экспанат ўяўляе сабой галаву сівога мудраца з рухомымі вачыма. Гэтаму старцу-мудрацу можна задаваць любыя пытанні на любой мове. Пры гэтым мудрэц адказвае гучна, лагічна і абсалютна правільна! Такі незвычайны механізм захапляе гасцей калегіума і выклікае вялікую цікавасць як у дзяцей, так і ў дарослых.