Глыбокае. Сабор Нараджэння Прасвятой Багародзіцы.

Існаванне праваслаўнага храма ў Глыбокім дакументальна пацвярджае Полацкая рэвізія 1552 года. Аднак, у пачатку 17 стагоддзя, мсціслаўскі ваявода Іосіф Корсак, нашчадак роду праваслаўных полацкіх баяраў, які валодаў горадам, пад уплывам існуючай тады ў краіне палітычнай сітуацыі прыняў унію з Рымска-каталіцкай царквой. Ён запрасіў у Глыбокае манахаў каталіцкага ордэна кармелітаў, якія пад яго кіраўніцтвам у 1639 г. распачалі будаўніцтва мураванага будынка касцёла і кляштара. Неўзабаве Іосіф Корсак памёр, і па яго завяшчанні глыбоцкія землі перайшлі ва ўладанне кармелітаў. У 1654 г. будаўніцтва касцёла было скончана. У манастыры стала пражывала больш за 30 манахаў і каля 50 клірыкаў.

У 1864 г. за ўдзел у паўстанні К. Каліноўскага супраць царскага ўрада распараджэннем Віленскага генерал-губернатара манастыр быў зачынены. Астатнія манахі выехалі ў Камянец-Падольскі кармеліцкі манастыр ва Украіне. Будынкі храма і манастыра былі перададзены Праваслаўнай Царкве. 3-га верасня 1878-га года былы кармеліцкі касцёл быў асвечаны біскупам Ковенскім Уладзімірам, як царква Нараджэння Прасвятой Багародзіцы.

З 1921 па 1939 гг., калі Глыбокае знаходзілася ў складзе Польшчы, у будынку былога кляштара размяшчалася Глыбоцкае староства. У 1944 г., пры адступленні нямецкіх войскаў, у царкве здарыўся пажар, у выніку чаго пацярпелі алтар, абразы і царкоўны архіў. У пасляваенныя гады будынак кляштара займаў Глыбоцкі масласырзавод. Аднак царква працягвала дзейнічаць, хаця неаднаразова была пад пагрозай закрыцця.

У саборы знаходзіцца ікона Прасвятой Багародзіцы "Годна ёсць" - копія цудатворнага абразу, які захоўваецца ў Карэйскім храме на Афоне. Выява Багародзіцы, паводле надпісу, – «дар ад некаторых найбяднейшых рускіх Святагорскіх манахаў-патрыётаў айцу-пробашчам царквы ў гонар Нараджэння Прасвятой Багародзіцы ў мястэчку Глыбокае, Літоўскай епархіі, Віленскай губерні, Дзісненскага павета, свяшчэнніку Яўхіму неад'емны здабытак, у дабраславеньне ад сьвятой Гары Афонскай гэтаму храму, прыхаджанам, багамольным у ім і дабрачынцам, паселішчам і па ўсёй акрузе праваслаўным жыхарам…». Выява была прынесена ў чэрвені 1911-го гады хросным ходам пры ўдзеле шматлікага духавенства. На працягу 3 сутак багамольцы з іконай прайшлі 36 вёрст, спыняючыся па дарозе ва ўсіх населеных пунктах.

Цікавы сабор і сваімі падзямеллямі. Некалькі стагоддзяў яго падвалы служылі падземным магільным склепам для манахаў, тут жа былі пахаваныя і астанкі фундатара кляштара Іосіфа Корсака. У 1831 г. кармеліты падтрымалі паўстанне супраць царскага ўрада, таму падзямелле стала месцам для захоўвання арсенала зброі, лячэнні параненых і хованкі для паўстанцаў. Падчас другой сусветнай вайны падзямеллі служылі турмой для вязняў "рускай вызваленчай арміі Радзівонава", якія ваявалі на баку фашыстаў. Пасля вайны ў падзямеллях размяшчалася сховішча кансервавага завода.

Па паданні, Напалеон, які пражыў у манастыры 10 дзён падчас свайго паходу на Маскву, сказаў: «Шкадую, што я не магу ўзяць яго з сабою ў Парыж; храму Notre Dame не сорамна было б мець яго ў суседстве».