Гомель. Будынак былога духоўнага вучылішча.

Будаўніцтва будынка пачалося ў 1799 годзе на высокім беразе ракі Сож з мэтай навучання дзяцей святароў, якія ў той час складалі асобнае саслоўе.

Праект будынка быў распрацаваны архітэктарам Джонам Кларкам. У 1819 годзе будаўніцтва завяршылася: галоўны корпус быў драўляным, на першым паверсе размяшчаліся дзве парадныя залы, а на другім — жылыя пакоі для вучняў.

У другой палове 19 стагоддзя будынак быў радыкальна перабудаваны і стаў каменным. У 1880 годзе тут адкрылі духоўную семінарыю. У чэрвені 1919 года ў яго сценах з'явіліся курсанты 23-х пяхотных курсаў чырвоных камандзіраў, якія былі пераведзены з Мінска. Гэтыя курсанты не толькі вучыліся, але і актыўна ўдзельнічалі ў барацьбе з мецяжамі і бандытызмам. Увесну 1920 года яны спынілі наступ польскага войска Юзафа Пілсудскага пад Рэчыцай, змагаючыся супраць добра ўзброеных польскіх легіёнаў. У памяць аб гэтым подзвігу ў 1966 годзе на будынку семінарыі была ўстаноўлена мемарыяльная дошка.

У даваенны час у будынку размяшчалася школа-«сямігодка» з беларускай мовай навучання, а ў пасляваенны перыяд — школа №15, дзе навучэнцы перадавалі легенду аб падземным ходзе, які сыходзіць з склепа школы да ракі Сож.

У 80-я гады тут знаходзіўся вучэбна-вытворчы камбінат КПК №3, дзе школьнікі асвойвалі розныя рабочыя прафесіі.

У цяперашні час у будынку былой семінарыі размяшчаецца навучальны корпус Гомельскага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта.