Браздзецкая Слабада. Руіны Царквы Святога Мікалая.
Храм
Беларусь, Віцебская вобласць, Чашніцкі раён, Браздзецкая Слабада вёска
Апісанне
Царква Святога Мікалая ў Браздзецкай Слабадзе - гэта помнік архітэктуры, які дайшоў да нашых дзён толькі ў выглядзе руін. Гэта галоўная славутасць вёскі. Пабудаваная ў другой палове 19-га стагоддзя, яна калісьці была месцам малітвы і надзеі, але з часам ператварылася ў склад. Сёння ад яе былой велічы засталіся толькі голыя сцены, якія, тым не менш, працягваюць захоўваць гісторыю.
Катэгорыі

Крушня

Гістарычнае

Помнік архітэктуры
Каментары
Нататкі да месца
1Ольга Ерёменко
04.03.2025
Царква Святога Мікалая Цудатворца - помнік архітэктуры позняга класіцызму.
Праваслаўны храм у гэтай мясцовасці быў узведзены з цэглы ў першай палове 19 стагоддзя, да 90-х гадоў 20 стагоддзя служыў у якасці калгаснага сховішча. У нашы дні ён знаходзіцца ў стане заняпаду.
Царква Святога Мікалая Цудатворца - яскравы прыклад архітэктуры позняга класіцызму. Аснову яе канструкцыі складае крыжова-купальная прастора, да якой прымыкае трох'ярусная Званіца квадратнай формы, увянчаная купалам з макаўкай. Неф храма ўзвышаецца магутным цыліндрычным барабанам, які завяршаўся купалам, якія не дайшлі да нашых дзён. Фасады будынка былі ўпрыгожаны прамавугольнымі аконнымі праёмамі з трохвугольнымі сандрыкамі і пілястрамі.
Архітэктурныя элементы, якія захаваліся да нашых дзён, характэрныя для класіцызму. Хоць першапачатковае аблічча храма цяжка аднавіць, асобныя дэталі, такія як строгія прапорцыі і гармонія ліній, усё яшчэ адгадваюцца ў паўразбураных сценах. Цікавай дэталлю з'яўляецца гняздо бусла, размешчанае на месцы разбуранай званіцы. Гэты сімвалічны элемент надае пабудове асаблівы каларыт, бо бусел асацыюецца з домам і ўтульнасцю, а храм, нават у руінах, застаецца духоўным цэнтрам гэтага месца.
Дарога да царквы праходзіць уздоўж ракі Ула. Хоць гэта разбітая грунтоўка, яна варта таго, каб праехаць. Усяго ў пяці хвілінах язды ад Чашнікаў, вы апынецеся ў гэтых таямнічых руінаў.
Трапляючы сюды, міжволі думае
ш пра мінулае... Цішыня, сцены, якія перажылі дзясяткі гадоў, абраз над уваходам, пакінутая кімсьці з неабыякавых. Тут няма раскошы, няма пазалочаных купалоў, толькі сырой цэгла і вецер, які гуляе скрозь праёмы. Але ёсць магчымасць уявіць, якім храм быў калісьці, і якім ён мог бы стаць, калі б лёс распарадзіўся інакш.
Калі апынецеся ў гэтым раёне, абавязкова зазірніце сюды. А пасля, наведайце галоўную жамчужыну рэгіёну - Белую Царкву!