Жодзіна. Дом-музей А. Ф. Купрыянавай.

Найстарэйшы музей горада Жодзіна адкрыўся ў 1980-м годзе ў доме, дзе пражывала апошнія гады свайго жыцця Ганаровы грамадзянін горада Анастасія Фамінічна Купрыянава, якая падчас Вялікай Айчыннай вайны праводзіла на вайну пецярых сваіх сыноў.

Гэта адзіны мемарыяльны музей у Беларусі, прысвечаны маці як гістарычнай асобе. Экспазіцыя музея апавядае пра сям'ю, на прыкладзе якой мы можам гаварыць аб усенародным супраціўленні беларусаў у гады Вялікай Айчыннай вайны, аб жыцці народа ў гады фашысцкай акупацыі, аб мужнасці і гераізме воінаў, партызан, сувязных і аб матчыным подзвігу нашых жанчын. Тут можна даведацца пра біяграфію і подзвіг Пятра Купрыянава, які закрыў сабой у ходзе баёў у Латвіі амбразуру фашысцкага дзота, біяграфію яго маці Анастасіі Купрыянавай, якая страціла ў гады вайны ўсіх сваіх сыноў. Наведвальнікі маюць магчымасць акунуцца ў атмасферу мінулага, адчуць матчыны смутак і слаўную памяць несмяротнага подзвігу.

Экспазіцыя музея расказвае пра жыццёвы шлях партызанскай сям'і Анастасіі Фамінічнай. Будучы партызанам брыгады "Разгром", падчас баявога задання сын Міхась быў цяжка паранены, патрапіў у палон да фашыстаў, дастаўлены ў Барысаўскую турму, дзе 5 лютага 1944 гады памёр ад ран. Баец партызанскага атрада "Радзіма" брыгады "Разгром" сын Уладзімір у снежні 1943 гады патрапіў у лагер ваеннапалонных, вярнуўся дадому толькі ў 1947 году, а ўзімку 1949 загінуў ад няшчаснага выпадку. Сярэдні сын Сцяпан загінуў пры вызваленні Беларусі. У лютым 1945 года знік без вестак старэйшы сын Мікола. Але падрабязней пра малодшага сына Анастасіі Фамінічныя – Героя Савецкага Саюза Пятра Іванавіча Купрыянава. Сабраны матэрыялы, якія даюць магчымасць лепш даведацца, якім ён быў чалавекам, як ішоў да свайго шляху ў неўміручасць. У 17 гадоў ён стаў сувязным, затым разведчыкам партызанскай брыгады "Разгром". Пасля вызвалення Беларусі, сышоў добраахвотнікам на фронт. Будучы разведчыкам 3 мотастралковага батальёна 53 мотастралковай Чырванасцяжнай брыгады ордэна Суворава, Пётр Іванавіч загінуў 2 лістапада 1944 года ў Латвіі, паўтарыўшы подзвіг Аляксандра Матросава.