Засвір. Касцёл Святой Тройцы.
Храм
Беларусь, Мінская вобласць, в. Засвір, Азёрная вул., 7
0
385
20.06.2024
Апісанне
Касцёл Святой Тройцы - каталіцкі храм у вёсцы Засвір (Мінская вобласць). Помнік архітэктуры ў стылі «сармацкае барока». Уключаны ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь.
У 1697 годзе ў Засвіры быў заснаваны кляштар кармелітаў на сродкі ашмянскага маршалка Кшыштафа Зяновіча. Першапачаткова манастырскі комплекс быў драўляны. У 1713-1714 гадах Крыштаф Зяновіч і Ядвіга Зяновіч пабудавалі каменны касцёл Святой Тройцы і падарылі яму два маёнткі: у Засвіры і Памошшы. У даўжыню касцёл дасягаў 15 сажань, у шырыню - 7 сажань і 2 аршыны.
Катэгорыі

Помнік архітэктуры

Крушня

Гістарычнае
Месцазнаходжанне
Шырата: 54.84211
Даўгата: 26.461323
Каментары
Усяго каментароў: 0
Нататкі да месца
1С Н
20.06.2024
Засвір. Касцёл Святой Тройцы.
Касцёл у Засвіры - адзін з нямногіх захаваных помнікаў сармацкага барока ў Беларусі. Стыль адрозніваецца спрошчанымі лаканічнымі рысамі, вонкавай непрыступнасцю, якая часта кантрастуе з багатымі інтэр'ерамі.
Будынак храма прыбудоўваўся ў XVIII стагоддзі да манастыра кармелітаў, які ўжо існаваў тут раней. Манастыр у Засвіры быў адным з самых буйных кармеліцкіх манастыроў у ВКЛ, колькасць браціі даходзіла да 20 манахаў.
У час паўстання Кастуся Каліноўскага ў падвале касцёла трымалі палонных паўстанцаў. Манахі пашкадавалі і адпусцілі зняволеных. За такое непадпарадкаванне царскія ўлады закрылі манастыр, а храм перадалі праваслаўнай царкве. У 1919 годзе, калі Засвір зноў стала польскай тэрыторыяй, будынак быў вернуты католікам.
Пасля Другой сусветнай вайны ў былых будынках манастыра размясцілася школа і інтэрнат, а касцёл быў зачынены. Паступова ўвесь комплекс аказаўся закінуты і разбураўся. У 1990 годзе ўлады вярнулі будынак храма Каталіцкай царкве, пасля чаго была праведзена яго рэстаўрацыя. Сёння касцёл з'яўляецца дзейным, а ад манастыра засталіся толькі руіны.
Траецкі храм — аднанефны будынак з двухвежавым галоўным фасадам і паўкруглай алтарнай апсідай, накрыты высокім двухсхільным дахам (над апсідай дах паніжаны і пераходзіць у конусападобны). Да цэнтра галоўнага фасада прымыкае невялікая паўкруглая прыбудова, якая мае рысы абарончага збудавання. Яна называецца «барбакан», і служыць для адбіцця франтальных нападаў.
Дэкаратыўнае аздабленне сканцэнтравана на галоўным фасадзе: плоскія прастакутныя і паўцыркульныя нішы, трохкутны атыкавы франтон і фігурныя завяршэнні веж. Аконныя праёмы з лучковымі завяршэннямі. Неф перакрыты драўляным скляпеннем.
Гістарычны інтэр'ер не захаваўся. Сучасны інтэр'ер храма створаны пры яго рэстаўрацыі ў 90-я гады ХХ стагоддзя.
Побач размясцілася паселішча эпохі феадалізму (старажытнае селішча, выяўленае пасля правядзення раскопак), пра што гаворыць таблічка на дрэве. Крыху далей размешчаны бераг маляўнічага возера Свір. А за касцёлам размясціліся могілкі нямецкіх салдат першай сусветнай вайны. У верасні 1915 года ў выніку Віленскай аперацыі германскай арміі адбыўся Свянцянскі прарыў (Свянцяны – зараз Швенчэніс, Літва). Падчас гэтай аперацыі ў манастыры германская кавалерыя размясціла шпіталь. Салдат, якіх не ўдалося выратаваць, хавалі проста за будынкам. Сёння там і размяшчаюцца могілкі нямецкіх салдат.
Каментары
Усяго каментароў: 0