Воўкавічы. Магіла Юзэфіны Чапскай.

    У мястэчку Воўкавічы Мінскага раёна захавалася магіла графіні Юзафіны Чапскай. Калі будзеце ехаць на адпачынак на Воўкавіцкае вадасховішча, або ў кавярню "Пціч", якая вельмі папулярная ў менчукоў, то звернiце ўвагу на пагорак, які ўзвышаецца за кавярняй. Гэта старажытныя мясцовыя могілкi. І вельмі добра бачны з трасы Р-1 на гэтых могілках вялікі крыж з чорнага граніту. Гэта магіла графіні Юзэфіны Чапскай.

        Упершыню Воўкавічы згадваюцца ў 16 стагоддзі ў часы Вялікага Княства Літоўскага, як шляхецкая маёмасць. Гаспадарамі мястэчка ў тыя часы былі Воўкавы, а затым Воўка-Пчыцкiя. У 18 стагоддзі мястэчка было часткай фальварка Гарадзішча ў Мінскім ваяводстве.

        У часы Расійскай імперыі ў 1904 годзе на высокім узгорку на беразе ракі Пціч быў пабудаваны вялікі і высокі каталіцкі каменны касцёл, які быў узведзены на грошы Ежы Чапскага. Касцёл асвяцілі ў гонар Сэрца Езуса. Касцёл па сваёй архітэктуры быў вельмі падобны на касцёл Сымона і Алены ў Мінску на плошчы Незалежнасці. Храм пацярпеў падчас вайны і быў канчаткова знесены ў 1950-х гадах.

     У 1903 годзе каля касцёла была пахавана Юзафіна Чапская, якая была гаспадыняй сядзібы ў Прылуках. Надмагілле на магіле графіні ў 1904 годзе было выканана вядомым архітэктарам і інжынерам Генрыхам Гаем (1875 – 1936). На помніку была створана скульптура, каталіцкі крыж з бронзавым распяццем і каваны вянок. Бронзавыя дэталі і скульптура не захаваліся да нашага часу.

        На помніку з чорнага граніту захаваўся надпіс "Вечны адпачынак дай нам, Пане", і назва Варшаўскай майстэрні Прушынскага.