Росіца. Касцёл Святой Тройцы.

Першыя звесткі пра існаванне ў Росіцы каталітычнага прыходу адносяцца да другой паловы 16 стагоддзя. У 1778 годзе тут была пабудавана невялікая драўляная царква. І толькі ў 1911 годзе на яе месцы быў узведзены новы цагляны касцёл.

Храм досыць вялікі і размешчаны вельмі маляўніча: на ўзгорку каля возера. Касцёл Святой Тройцы-трохнефавая двухвежавая базіліка з трансептам і пяціграннай апсідай. Цэнтральны ўваход аформлены ў выглядзе партала з двухгранным шчытом, над якім размешчана патройнае акно. Над бакавымі арачнымі ўваходамі размешчаны падвойныя вокны. Гістарычны інтэр'ер царквы не захаваўся, сучасны храм мае сціплае ўнутранае ўбранне. 

Першапачаткова ў яго меліся дзве высокія вежы, аднак у 1934 годзе гэтыя вежы знеслі, бо касцёл быў бачны з тэрыторыяй тагачаснай Польшчы і быў па версіі Савецкай улады "зручны мішэнню". Тэрыторыя вакол касцёла вельмі прыгожа добраўпарадкавана. У касцёл прыязджае вельмі шмат турыстаў і паломнікаў. Іх прыцягвае сюды ў большай ступені не Архітэктура гэтага храма і навакольныя пейзажы, а памяць пра падзеі, якія адбываліся тут падчас Другой сусветнай вайны.

У міжваенны перыяд будынак касцёла выкарыстоўваўся як моладзевы клуб. Падчас вайны ў мясцовым касцёле зноў пачалі праводзіць службы. У лютым 1943 года вёска трапіла ў зону правядзення нямецкай карнай аперацыі, накіраванай супраць партызан і напышліва названай немцамі "Зімовае чараўніцтва". Для выканання гэтай задачы фашысты спалілі больш за 300 вёсак на тэрыторыі Беларусі. Гэтая страшная доля спасцігла і Росицу. Мясцовых жыхароў сабралі ў касцёле, дзе яны 5 дзён чакалі нямецкага "суда" , і ўвесь гэты час іх падтрымлівалі святары Юрый Кашыра і Антоній Ляшчэвіч. Затым, частка людзей былі адпраўленыя ў нямецкія лагеры, а пажылых, слабых, хворых і цяжарных спалілі ў стайні на процілеглым ад касцёла беразе возера. Ксяндзы па сваёй волі засталіся са сваёй пастай і таксама загінулі ў агні. Усяго ў Росіцы загінула 1528 чалавек.

Ахвяру святароў прызналі подзвігам, і ў 1999 годзе яны былі абвешчаныя святымі пакутнікамі. Страшным падзеям прысвечана афармленне галоўнага алтара храма. На месцы дзе загінулі жыхары ўсталяваны вялікі крыж, а на ўездзе ў Росіцу знаходзіцца невялікія помнік з мемарыяльнымі надпісамі. На месцы спаленай з людзьмі стайні стаіць Мемарыял. Стайня, кажуць мясцовыя, была пабудавана з бярвення, разбуранай падчас антырэлігійнай кампаніі царквы Параскевы Пятніцы. У памяць аб гэтых трагічных падзеях каталікі Беларусі праводзяць пілігрымку зімой. Яны прыходзяць сюды 16 лютага ў дзень смутку, а летам у першыя выхадныя жніўня ідуць у Росіцу, каб пакланіцца.

У касцёле праходзяць спецыяльныя службы. Сюды прыязджае ксяндзы-марыяне, да ордэна якіх належалі загінулыя ксяндзы. Вельмі шмат розных мерапрыемстваў, асабліва для дзяцей і падлеткаў праводзіцца ў гэты дзень. Увечары, пасля паўночы, калі цёмна, кожны паломнік з запаленай свечкай ідзе да мемарыяла.

У Росіцы пабудаваны дом пілігрыма, дзе жывуць ксяндзы і праходзяць усялякія цікавыя мерапрыемствы. Сам касцёл дагледжаны і чысты. Каля яго разбітыя сажалкі з узрушаючымі гарлачыкамі, непадалёк на беразе мясцовага возера ёсць альтанка. Прысутнічаюць на мерапрыемствах, якія праходзяць тут, не толькі каталікі, але і праваслаўныя. Пасля вайны касцёл зноў выкарыстоўвалі як клуб, а ў канцы XX стагоддзя яго вярнулі вернікам. Касцёл ніколі не зачыняецца, сюды можна прыходзіць маліцца ў любы час нават ноччу.

Усе, хто хоча пабываць у гэтым найпрыгажэйшым і адначасова трагічным месцы, можа прыехаць сюды і паўдзельнічаць не толькі ў якія праходзяць мерапрыемствах, але і проста пахадзіць, паглядзець і падумаць пра сваё жыццё.