Азярніца. Царква Святога Мікалая Цудатворца.

У цэнтры мястэчка Азярніца Слонімскага раёна на самым пагорку пабудавана мураваная праваслаўная царква Святога Мікалая. Упершыню Азярніца сустракаецца ў гістарычных крыніцах у 15 стагоддзі ў часы Вялікага Княства Літоўскага.

Адносілася да маёнтку Дзярэчын, дзе гаспадарамі быў род Капачэй. У пачатку 16 стагоддзя новымі гаспадарамі сталі Мілашэвічы. Потым перайшло мястэчка ва ўласнасць вялікіх князей літоўскіх. З 16 стагоддзя мястэчка ўваходзе ў склад Слонімскага павета Навагрудскага ваяводства і належыла Івану Гарнастаю.

Пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Азярніца ў складзе Расійскай імперыі Слонімскага ўезда Гродзенскай губерніі. На 1886 год у мястэчку налічвалася школа, сінагога, царква і было 39 двароў. У 19 стагоддзі сядзіба Азярніца была ўласнасцю святара Антона Аліфяровіча.

Пасля Рыжскага міру з 1921 года па 1939 год у складзе Польскай дзяржавы.

У цэнтры мястэчка ў 1867 годзе была ўзведзена царква Святога Мікалая. Помнік створаны ў рэтраспектыўна – рускім стылі. Храм будаваўся на сродкі з казны і на гэта было выдаткавана больш 6 тысяч рублёў. Царква пабудавана каля магілы старшыны Азярніцкай воласці Матвея Міхайлавіча Макарэвіча, які быў забіты ў 1863 годзе ў час анцірасійскага паўстання.

У часы Вялікай Айчыннай вайны царква не працавала і ў будынку гітлераўскія захопнікі ўтрымлівалі палонных савецкіх салдат. Затым тут быў госпіталь, які арганізавалі партызаны. Пасля Вялікай Айчыннай вайны службы ў храме аднавіліся