Орша. Успенскі манастыр.
Храм
Беларусь, Віцебская вобласць, Орша, вул. Ільінская, 1
0
241
05.12.2024
Апісанне
Свята-Успенскі жаночы манастыр размешчаны на маляўнічым левым беразе Дняпра. Манастыр быў заснаваны ў 1631 г.непадалёк ад ўпадае ў Днепр рэчкі Кутеинки, якой цяпер ужо няма, і насіў назву Кутеинского. Заснавалі манастыр княгіня Ганна Агінская і яе сын Багдан Сцяткевіч.
У 1920-я гг. манастыр быў зачынены, храм выкарыстоўваўся пад склад і вяндлярню. У 1996 г. манастыр быў адроджаны. Быў пабудаваны новы двухпавярховы корпус для сясцёр. У 2006 г. завяршылася будаўніцтва і адбылося асвячэнне Успенскай царквы манастыра.
Асаблівую духоўную і гістарычную каштоўнасць уяўляе Свята-Ільінскі храм-велічная пабудова 1880 г.
Вэб сайт:
http://uspenskiy.by/Катэгорыі

Гістарычнае

Помнік архітэктуры
Месцазнаходжанне
Шырата: 54.50277532
Даўгата: 30.4179856
Каментары
Усяго каментароў: 0
Нататкі да месца
1С Н
05.12.2024
Орша. Успенскі манастыр.
Манастыр заснаваны ў 1631 годзе ў 3-х вёрстах ад горада Оршы, у яры, па якім працякала рака Куцеенка (Куцеінка), якая ўпадала ў раку Днепр. Заснавальнікі шляхціц Багдан Сцяткевічам і яго маці Ганна, народжаная княгіня Агінская, выдзелілі зямлю пад будаўніцтва манастыра і далі яму ў карыстанне вёску свісцёлкі разам з сялянамі і ўгоддзямі (ад назвы гэтай вёскі ў асобных дакументах манастыр называецца Свістэльскім). Ахвярадаўцы адпісвалі, каб інакіні і ігуменні мясціны знаходзіліся ў чысціні праваслаўнай Усходняй Царквы і падпарадкоўваліся Кіеўскай мітраполіі.
Акрамя саборнага каменнага храма, ва Успенскім манастыры існавала драўляная цёплая царква ў гонар Пакрова Божай Маці, каменны храм у гонар Свяціцеля Мікалая, двухярусная надвратная Званіца, мноства жылых і гаспадарчых пабудоў, а на рацэ Кутеинке дзейнічала вадзяны млын галоўны храм першапачаткова быў драўляны, але ён згарэў у 1635 годзе. У 1655 годзе быў узведзены новы каменны Успенскі сабор замест драўлянага, які пацярпеў ад пажару. У 1656 г. манастыр наведаў цар Аляксей Міхайлавіч.
У 1648 годзе ў манастыры пражывала 300 манашак. Успенскі манастыр аказваў падтрымку зноў заснаваным мясцінам, пасылаючы сваіх манашак для наладжвання манастырскага жыцця. У 1655-1656 гадах манашкі Куцеінскага манастыра на чале з ігуменіяй Меланіяй (Ерчаковай) пасяліліся ў Маскоўскім Новадзявочым манастыры. Для іх перасялення Маскву ў 1655 годзе ігуменні Меланіі спатрэбілася каля 100 Фурманак, так як разам з манашкамі ў шлях рушылі іх свецкія сваякі і шляхцянкі-укладчыцы. Іншая частка куцеінскіх сясцёр была ў 1663 годзе пераведзена ў Смаленскі Вазнясенскі манастыр, адкуль "са шляхецкага жыцця і стану добрага" у Новадзявочы бралі ігуменняў і якія ўварваліся да канца XVIII стагоддзя.
Мясціна была зачынена распараджэннем савецкай улады ў 1918 годзе, храм выкарыстоўваўся пад склад і вяндлярню. Сёстры закрытай мясціны неслі служэнне ў Ільінскай царкве г. Оршы.
Манастыр аднавіў сваю дзейнасць у 1996 годзе пры Аршанскай Свята-Ільінскай царквы, якая была пабудавана ў 1880 годзе на месцы згарэлай драўлянай пачатку XVI стагоддзя. Царква была цалкам адрамантавана, а таксама пабудаваны новы двухпавярховы корпус для сясцёр.
У 2001 годзе з Мінскага кафедральнага Свята-Духава сабора манастыру перададзена копія Аршанскай іконы Божай Маці, спісаная ў XVIII стагоддзі. У 2014 годзе абраз перанесены ў Куцеінскі мужчынскі манастыр.
У 2006 годзе было завершана будаўніцтва і ў 2007г. адбылося асвячэнне Успенскай царквы манастыра.
Каментары
Усяго каментароў: 0