Музей "Мірскі Пасад" Віктара Сакеля.

Музей невялікі, складаецца ўсяго з двух пакояў - але з першага погляду зачароўвае, бо ўсе прадметы тут літаральна дыхаюць даўніной. Гаспадар - Віктар Сакель - заўсёды рады правесці экскурсію па сваім музеі, пад акампанемент яго апавяданняў наведвальнікі трапляюць у займальны свет мінулага, адпраўляючыся ў падарожжа скрозь стагоддзі. Вось скарб манет, знойдзены ім асабіста пры рамонце старога дома (Віктар паказвае след ад рыдлёўкі на пабітым чыгуне). Вось старадаўнія кнігі, знойдзеныя на гарышчы, старадаўні посуд, фатаграфіі, карты, археалагічныя знаходкі, і многае іншае. Многія экспанаты былі ўласнаручна сабраны стваральнікам музея на тэрыторыі гарадскога пасёлка, нешта Віктар выкупляў у мясцовых жыхароў.

Значная частка экспанатаў звязана з Мірскім замкам: фрагменты асабістага посуду Міхаіла Казіміра "Рыбанькі" Радзівіла, а таксама мэбля і асабістыя прадметы з бібліятэкі апошняга ўладальніка замка – Міхаіла Святаполк-Мірскага. Сапраўдны старадаўні шафа, ложак князя, на якой экскурсавод настойліва прапануе пасядзець: «дзяўчаты набываюць прыгажосць, а мужчыны – мужчынскую сілу» (як сапраўдны гід, Віктар багата разбаўляе свой аповяд рознымі байкамі і павер'ямі). Жамчужына калекцыі - сапраўднае брыльянтавае калье апошняй гаспадыні Мірскага замка. Ці то жартам, ці то ўсур'ёз, Віктар распавядае пра тое, што яго калекцыі зайздросціць нават музей Мірскага замка. Зрэшты, Віктар ахвотна дзеліцца сваімі знаходкамі, падарыўшы замку сотні ўнікальных артэфактаў.

Частка музейнай экспазіцыі складаюць калекцыі антыкварыяту. Гэта калекцыя старадаўніх бутэлек (знойдзеных пры раскопках склепа былой карчмы), старадаўнія прасы (працу і прыладу якіх гаспадар тут жа дэманструе), і стогадовыя гадзіны з зязюляй, якая вельмі саромеючыся, але ўсё-ткі выходзіць павітаць гасцей. Пад гукі патэфона вы паслухаеце гісторыю пасёлка, дзіўныя гісторыі людзей, якія жылі тут.

Асобнае месца экспазіцыі займае наглядны аповяд аб мультыкультурнасці пасёлка. Тут мірна жылі людзі розных канфесій - каталікі, праваслаўныя, габрэі і татары. Вось школьны дзённік пачатку XX стагоддзя татарскай дзяўчынкі - па ўсіх прадметах пяцёрка (у графе Закон Божы зразумелы прочырк). Вось фрагменты Торы ручной працы XIX стагоддзя. Вось кітабы - кнігі, напісаныя па-беларуску, але арабскай вяззю.

Усё гэта і многае іншае - неабходна ўбачыць на ўласныя вочы. Калі вы заехалі ў Мiр паглядзець замак, унесены ў спіс Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА – абавязкова зазірніце да Віктара Янавіча, бо яго музей знаходзіцца літаральна ў пары хвілін язды ад замка. Ды і ў цэлым у Мiры яшчэ ёсць што паглядзець - таму, калі захочаце застацца ў пасёлку на ноч, у суседнім з музеем доме можна зняць у таго ж Віктара Янавіча ўтульныя пакоі з усімі выгодамі. Чарга ў музей пакуль не такая вялікая, як у Мірскага замка, тым не менш, раiм стэлефанавацца з гаспадаром загадзя (+375 29 929-42-68), каб забраніраваць экскурсію ці жыллё.

На выхадзе з музея гасцей праводзіць велізарная шкляная банка, даверху забітая купюрамі. Існуе павер'е, што калі пакласці грошы ў гэтую банку (а грошы наведвальнікаў за экскурсію ўжо клапатліва выкладзеныя на самым версе) і накрыць яе рукой – капітал таго якi дае павялічыцца дзесяціразова. Дык гэта ці не? Пакуль не праверыш, не даведаешся :).