Мінск. Сядзіба Ваньковічаў

Гісторыя сядзібы бярэ свой пачатак у канцы XVIII стагоддзя, калі яна перайшла з уладанняў роду Радзівілаў да роду Ваньковічаў, менш шляхетнага, але таксама вельмі значнага. Са зменай гаспадароў стаў змяняцца і сам дом: стары драўляны быў заменены новым каменным будынкам. Унутры новага дома з'явілася французская мэбля, шырокая бібліятэка, карціны — усё, што павінна быць у загарадным маёнтку дваранскай сям'і.

Утульнасць унутры дапаўняўся камфортам звонку-вакол дома раскінуўся прыбраны парк плошчай 14 гектараў, з сажалкамі і скульптурамі. Гэтая прыгажосць, памножаная на ветлівасць гаспадароў, стварыла сядзібе Ваньковічаў рэпутацыю гасціннага дома. На працягу амаль ста гадоў ён заставаўся месцам збору і Гасціннасці мінскай інтэлігенцыі, нягледзячы на значнае выдаленне ад тагачаснага Мінска.

Да 1839 года ў гэтым маёнтку жыў таленавіты прадстаўнік роду Ваньковічаў — Валенцій. Мастак, аўтар партрэтаў многіх сучаснікаў, уключаючы Адама Міцкевіча і Аляксандра Пушкіна. Як і Уладзімір Высоцкі, Валенцій пражыў усяго 42 гады. Яго нашчадкі заставаліся ў маёнтку да прыходу савецкай улады.

А як склаўся лёс сядзібы ў разбуральным XX стагоддзі? Як і многія іншыя помнікі архітэктуры, у 1920 годзе маёнтак быў нацыяналізаваны. На працягу 60 гадоў савецкая дзяржава выкарыстоўвала яго сцены пад розныя патрэбы: школу НКУС, сельсавет і нават парнікова-цяплічны камбінат. Толькі ў 1981 годзе сядзіба Ваньковічаў была прызнана помнікам гісторыі і культуры, пачаўшы новы раздзел сваёй гісторыі. Аднак першыя 30 гадоў гэтага перыяду былі ўсё яшчэ адзначаны запусценнем і разрухай. Дом павольна разбураўся, пакуль не знайшоўся інвестар.

У 2013 годзе маленькая сядзіба Ваньковічаў зноў адчыніла свае дзверы для гасцей вялікага Мінска. Нягледзячы на аварыйны стан будынка, праекціроўшчыкі беражліва захавалі яго першароднае аблічча. Спатрэбіліся цуды інжынернай думкі, каб інтэграваць сучасныя тэхнічныя магчымасці ў далікатныя Гістарычныя сцены: сістэмы кандыцыянавання, камунікацыі, магутную вентыляцыю і велічэзную кухню, пахаў якой вы не адчуеце ў залах. А залаў, дарэчы, ні многа ні мала-цэлых 10.

Сёння гэтыя 10 залаў шматфункцыянальнага вольнага часу комплексу з радасцю прымаюць гасцей, прапаноўваючы ім унікальнае спалучэнне гістарычнай спадчыны і сучасных выгод.