Мінск. Сядзіба Ададуравых "Белая Дача".

Сядзіба Ададуравых, вядомая як "Белая дача", размешчана ў Мінску на ўзвышшы і ахутана мноствам таямніц і гісторый. Існуе некалькі здагадак аб яе ўзнікненні. Па адной версіі, яна належала памешчыку Курасаву, які заснаваў вёску Курасоўшчына, якая стала часткай Мінска. Аднак, пісьмовых згадак пра яго не знойдзена, што адкрывае магчымасць для альтэрнатыўных версій.

Паводле іншай гіпотэзы, сядзібу пабудаваў М.Е. Ададураў, тагачасны начальнік Любава-Роменскай чыгункі, і яна першапачаткова называлася «Засценак Ададурава». Ёсць таксама версія, што яе ўзвядзенне звязана з М.рагавым, кандыдатам навук, і па інвентарызацыі 1910 года гэты ўчастак належаў Валянціне Маладзецкай.

Падчас руска-японскай вайны сядзіба служыла шпіталем. Пазней яе набыў м. рогаў, які ў 1913 годзе пабудаваў аднапавярховы каменны будынак. Далейшая гісторыя сядзібы не мае дакладных дадзеных. У гады Вялікай Айчыннай вайны тут адпачывалі высокапастаўленыя асобы БССР, хоць некаторыя сцвярджаюць, што на гэтым месцы знаходзіўся нямецкі штаб.

У 1947 годзе ў сядзібе жыў і працаваў беларускі мастак У.К. Бялыніцкі-Біруля, які стварыў шэраг эцюдаў, якія сталі асновай яго цыкла карцін пра Беларусь.

У пасляваенныя гады ў "Белай дачы" размяшчаўся НДІ аграхіміі, а пазней — дзіцячы сад.

З 1990 года тут знаходзіўся цэнтр беларускага фальклору.

Доўгі час лёс сядзібы заставалася нявызначанай, але яна заўсёды прыцягвала турыстаў і выклікала цікавасць.

За апошнія гады была адрэстаўраваная. Будынак вельмі змяніўся і цяпер пасля рэстаўрацыі мае выдатны выгляд.