Мінск. Саборная мячэць.

Першая мячэць у Мінску была драўлянай і з'явілася на мяжы 16-18 стагоддзяў у Татарскай слабадзе, на тэрыторыі, дзе зараз знаходзіцца праспект Пераможцаў. У 1900 годзе ўлады зацвердзілі праект каменнага магаметанскага храма, які быў узведзены ў 1901-1902 гадах. Газета "Мінскі лісток" апісвала гэты будынак як "прыгожы, пабудаваны ў візантыйскім стылі", адзначаючы яго 32-метровы мінарэт як адно з лепшых збудаванняў горада.

Аднак у 1930-х гадах мячэць была зачыненая, і ў яе будынку размясцілі харчовую базу беларускай канторы «Гастраном». У канцы 1940-х гадоў будынак перадалі вучэбнаму цэнтру добраахвотнага таварыства садзейнічання флоту (ДОСФЛОТ), а ў 1962 годзе, падчас будаўніцтва рэстарана гасцініцы «Юбілейнай», мячэць была падарваная, і на яе месцы быў пабудаваны фантан.

Адраджэнне магаметанскага храма адбылося на новай пляцоўцы, размешчанай за паўтара кіламетра на паўночны захад ад ранейшага месца, на тэрыторыі, дзе да сярэдзіны 1970-х гадоў знаходзіліся мусульманскія могілкі. Будаўніцтва новай мячэці па абноўленых чарцяжах зацягнулася з-за недахопу сродкаў, але завяршыць работы дапамагла Турцыя, прэзідэнт якой нават наведаў Мінск на адкрыццё саборнай мячэці, якое адбылося ў лістападзе 2016 года.

У 2019 годзе ў саборнай мячэці быў адкрыты Музей ісламу, у экспазіцыю якога ўвайшлі артэфакты, сабраныя як у Беларусі, так і за мяжой, якія распавядаюць пра гісторыю ісламу на беларускіх землях. На цокальным паверсе будынка знаходзіцца музей, прысвечаны 600-гадоваму жыццю мусульман у Беларусі, а таксама актавая зала і пакоі для абмывання.

Унутраныя памяшканні мячэці абліцаваныя мармурам і гранітам, а падлога пакрытая натуральнымі ваўнянымі дыванамі. У знешняй сцяны пабудаваны 37-метровы мінарэт, з якога муэдзін (памочнік імама) заклікае вернікаў на малітву.