Мястковічы. Царква Тройцы Жываначальнай.

Старадаўняе паселішча Мястковічы ўпершыню згаданыя ў ХV стагоддзі як зямельнае валоданне нейкага роду Сырапятаў. У першай палове ХV стагоддзя маёнтак належаў пінскаму шляхцічу Марціну Шырме. З сярэдзіны ХVI стагоддзя Мястковічы ў Вялікім Княстве Літоўскім у складзе Пінскага павета Берасцейскага ваяводства. Пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) у складзе Расійскай імперыі. Да гэтага часу ў Мястковічах існавала ўніяцкая царква, у 1795 годзе прыхаджане якой былі пераведзеныя з уніі ў праваслаўе. Вядома, што ў 1827 годзе гэтая царква згарэла.

Праваслаўная Абшчына доўга не магла існаваць без прыходскага храма і па меры магчымасці збірала сродкі на пабудову новай царквы. Дапамог тады з узвядзеннем храма памешчык Антоній Міхайлоўскі. Вельмі пашанцавала і з матэрыялам для будучага храма-у Пінску тады была разабрана старая драўляная царква для ўладкавання там новага храма, а старыя бярвёны былі адпісаны на продаж. Даведаўшыся пра гэта, вяскоўцы набылі разабраны храм і пераплавілі па рацэ Прыпяць у сваё сяло, дзе зноў сабралі на ранейшым царкоўным месцы. Прастаяўшы каля 45 гадоў гэты храм моцна струхлеў (магчыма, ён згарэў), што паспрыяла будаўніцтву новай царквы. І ўжо ў 1875 годзе на сродкі мясцовых жыхароў новы храм у гонар Жываначальнай Тройцы быў пабудаваны і асвечаны. Гэтая царква захавалася да нашых дзён.

Храм у плане ўяўляе сабой чатырохсрубны крыжова-купальны будынак. З захаду, да асноўнага аб'ёму, над бабінцам накіравала ў неба свой востры шпіль васьмігранная на чатырохвугольным прытворы, вытанчаная Званіца. Светлавы васьмігранны барабан на сяродкрыжжы накрыты шлемападобным купалам. Такі ж купал са шпілем пакрывае васьмігранны ярус званіцы. Фасады храма насычаны драўляным разным дэкорам у выглядзе кранштэйнаў і сухарыкаў карнізаў, падзораў, ліштвы, пілястраў па кутах, дэкаратыўных крыжоў, якія ўпрыгожваюць блакітныя сцены храма. Усе дэталі выфарбаваныя белай фарбай і выразна глядзяцца на сінім фоне царкоўных сцен. Сцены гарызантальна абабітыя дошкамі і ўпрыгожаны буйнымі плоскімі пілястрамі па кутах. У абліччы храма цесна перапляліся формы і прыёмы класіцызму і рэтраспектыўнага стылю.

Падчас Першай сусветнай вайны Мястковічы апынуліся на лініі фронту, пра што нагадвае магутны дот прама за царкоўнай агароджай. Без малога сто гадоў таму ён трымаў пад наглядам скрыжаванняў пяці палескіх дарог, што сыходзіліся пад сценамі храма.